ତମେ ସିନା ବୁଝିପାରନି ମୋତେ, ମୋ ଭାବନାକୁ ହେଲେ କେବଳ ତମେ ହିଁ ଥାଅ ମୋ ଭିତରେ, ମୋ ସ୍ପନ୍ଦନେ । ଯେତେବେଳେ ଦୁଇଆଖି ଚାହିଁରହେ କାହାକୁ ସେହି କାହାକୁ ହିଁ ତମେ ଯେତେବେଳେ ହୃଦୟ ଖୋଜେ ଆଉ ଗୋଟେ ହୃଦୟକୁ ସେହି ହୃଦୟ ହିଁ ତମର ଥାଏ । ବୁଝିପାରନି ତମେ ମୋ’ ହୃଦୟର ଅକୁହା ଆବେଗ ଅନେକ ଥର କହିଲା ପରେ ସହି ପାରେନି ଏ ହୃଦୟ ଆପଣାର ମଣିଷ କାହାକୁ ଯେବେ କରିନିଏ…
ମନେ ଅଛି ତମର ସେଦିନ ସୋସିଆଲ ମିଡ଼ିଆରେ ପରିଚୟ ହୋଇଥିଲା ଆମର । ବୋଧେ ଭୁଲିଯାଇଥିବ ଭୁଲିଯିବା କଉ ବଡ଼କଥା ଯେ ଏ ମାଟି, ଏ ଆକାଶ ଏ ପୃଥ୍ୱୀ, ଏ ନିଶ୍ୱାସ ବଦଳିବ ଦିନେ, କେବଳ ରହିଥିବ ଅଧା ଗଢ଼ା ତାଜମହଲ ତୁମେ ହସୁଥିବ ଆଉ କା’ ବାହୁରେ ମୁଁ ଶୋଇଥିବି ଶ୍ମଶାନରେ ! ନିଶ୍ଚୟ, ପରିବର୍ତ୍ତନ ଆବଶ୍ୟକ ପୋଡ଼ିବାକୁ, ଗଢ଼ିବାକୁ ନୂଆ ଏକ ରାଇଜ ଯେଉଁଠି ତମେ ଆଉ ମୁଁ ହେଇଥିବା ନିଖୋଜ !…
ଭାବନାରେ ଭିଜି ସପନରେ ଖୋଜିବାପରେ ହୃଦୟର ପ୍ରୟାସ ପଚାରିବାକୁ ପ୍ରଶ୍ନଟିଏ…? ଯେବେ ପ୍ରଶ୍ନର ଉତ୍ତର ମିଳିବା ଆଗରୁ ସପନ ଦେଖୁଥିବା ଦୁଇ ଆଖି ଆପେ ଆପେ ଭିଜିଯାଏ କିଛି କହିବାକୁ ଚାହୁଁଥିବା ଓଠ ତୁନି ରହିବାର ପ୍ରଚେଷ୍ଟାରେ ହୃଦୟର ସହସ୍ରାଧିକ ଭାବନାକୁ ମାରିବାକୁ ମନସ୍ତ କରିନିଏ ଉଠୁଥିବା କୋହର ତରଙ୍ଗକୁ ଇନ୍ଦଧନୁର ସାତରଙ୍ଗେ ସଜେଇ ଦିଏ… କେହିଜଣେ ଚିତ୍କାର କରୁଥାଏ ଶୁଣୁଛ… ଏଇ ଶୁଣୁଛ ଶୁଣିଲନି ଯେ… କ’ଣ ହେଇଛି ତମର ଦୁଃଖ କର ନାହିଁ ମୁଁ…
