ତା’ ସ୍ୱେଦ ଗ୍ରନ୍ଥିରୁ ଝରି ପଡ଼ୁଥିବା ପ୍ରତିଟି ସ୍ୱେଦ ବିନ୍ଦୁରେ ଥାଏ ତା’ ଶ୍ରମର ମୂଲ । କେବେ ଇଟା ଭାଟିର ଉତ୍ତପ୍ତ ନିଆଁ, ବାଷ୍ପିଭୂତ କରୁଥାଏ ତା’ ପ୍ରତିଟି ସ୍ୱେଦ କଣା, କେବେ ବାଲି, ସିମେଣ୍ଟର ବୋଝ ନୁଆଇଁ ଦିଏ ତା’ କମର, ସକାଳୁ ସଞ୍ଜ ଯାଏ ନିଗିଡ଼ି ପଡୁଥିବା ଝାଳ, କ୍ଲାନ୍ତ ଶ୍ରାନ୍ତ ଶରୀରକୁ କିଛିଟା ଶାନ୍ତ କରେ । ଚୁଲୀରେ ଫୁଟୁଥିବା ଭାତକୁ ଅନେଇଥିବା କ୍ଷୁଧିତ ପ୍ରାଣ, ଦିନ ତମାମର କ୍ଲାନ୍ତି କିଛି…
ପାହାନ୍ତିଆ ନରମ ସକାଳରେ, ହରିତ କୋମଳ ଦୁର୍ବାଦଳେ, ନରମ ନରମ ଫୁଲ ପାଖୁଡ଼ାରେ, ଚିକମିକି ତୁହିନାଂଶୁ ହସିଦେଇ କୁହେ, ଶରତ ଆସୁଛି… ଶରତ ଆସୁଛି… ଶରତ ଆସୁଛି । ସବୁଜ କ୍ଷେତର ଧାରେ ଧାରେ, ମଥା ଦୋହଲାଇ କାଶତଣ୍ଡୀ ବାଆ ସାଥେ, ମାଆ ଜଗତ୍ ଜନନୀଙ୍କୁ ସ୍ୱାଗତ ଜଣାଉଥାଏ, ବୃନ୍ତ ଚ୍ୟୁତ ଶେଫାଳୀ ରାତ୍ରି ଶେଷେ, ଧରା ବକ୍ଷେ ଭୁରୁ ଭୁରୁ ଗନ୍ଧେ, ଚୁପି ଚୁପି କହୁଥାଏ କାନେ କାନେ, ଶରତ ଆସୁଛି.. ଶରତ ଆସୁଛି.. ଶରତ…
ଓଡ଼ିଶାର ମଉଡ଼ମଣି ଆହେ ଜଗନ୍ନାଥ, ତୁମ ମହିମା ଯେ ସାରା ଜଗତେ ବିଖ୍ୟାତ ଓଡ଼ିଆଙ୍କ ଗର୍ବ ଓଡ଼ିଶା ଗୈାରବ ତୁମେ ତ ପ୍ରଭୁ ଆହେ ଦୀନ ବାନ୍ଧବ । ଶ୍ରୀ ଗୁଣ୍ଡିଚା ଯାତରେ ବରଷକ ଥରେ ବିଜେ ହୋଇଥାଅ ପ୍ରଭୁ ରଥ ଉପରେ ଧନ୍ୟ ହୁଏ ରଥ ଧନ୍ୟ ହୁଏ ପଥ ଧନ୍ୟ ଓଡ଼ିଶାର ସେ ରଥଯାତ । ସ୍ନାନ ପୂର୍ଣ୍ଣିମାରେ ସ୍ନାନ ମଣ୍ଡପରେ ଶହେ ଆଠ ଗରା ଜଳେ ସ୍ନାନ କରିଣ ଅସୁଖ ହୋଇଣ ଅଣସର…
ଯିମା କାଏଁ ବୁଲି ଆଏଲା ଘାଏ, ସେ ଦିନର୍ ସେ ସମତା କେ, ଶୁଭ ପଡ଼ମା ବେଫିକର ହଲେଇକରି ସମିଆର୍ କୁଲେ । ଶୁନମା ନଏଦ୍ ପାନିର, ଖଲ୍ ଖଲ୍ ବୁହି ଯିବାର ସୁର୍ ଟିକେ, ଉଦୁଉଦିଆ ଦୁଇ ପହରର, ଉଷୁମ ଉଷୁମ ସୁଲୁସୁଲିଆ ଧୁକା ସଂଗେ, କଥା ଦୁଇ ପଦ ହେମା ଘାଏ ତାର୍ ସଂଗେ, ଯିମା କାଏଁ ଆର ଘାଏ ବୁଲି ଆଏମା । କେଡେ ସୁନ୍ଦର ମନଟେ ଥିଲା, ନାଇଁ ଥିଲା ରାଗ,…
