ଦ୍ଵିତୀୟ କୋଣାର୍କ ଗଢ଼ିବା ଆସ୍ପର୍ଦ୍ଧା
କରିଥିଲ ହେ ଶିଳ୍ପୀଗୁରୁ ରଘୁନାଥ,
ଶିଳ୍ପୀ କୂଳର ଚନ୍ଦ୍ରଉଦିଆ ହୋଇ
କଳାଭାସ୍କର୍ଯ୍ୟ କରିବାକୁ ରୁଦ୍ଧିମନ୍ତ ।
ତୁମ ଉଦୟର ପୂର୍ବ ଦିଗର ଆଭା
ଝଟକିଲା ମୁକୁତା ସମାନ ହୋଇ,
ତୁମ ନିଖୁଣ ନିହାଣ ମୂନର କଳା
ନିର୍ଜିବକୁ ଦେଲା ସଜୀବ ସଜାଇ ।
ମୁଗୁନି ପଥର ହାତ ସ୍ପର୍ଶରେ ତୁମର
ଅହଲ୍ୟା ସମ ହୋଇଗଲେ ସୁନ୍ଦରୀ,
କେତେ ଗଛଲତା ମନ୍ଦିର ପ୍ରାଙ୍ଗଣରେ
କହନ୍ତି ପକ୍ଷୀଏ ଏହିକଥା ଝୁରି ଝୁରି ।
ପ୍ରତିମାଙ୍କୁ ଦିଅ ନବ ଯୌବନ ରୂପ
ଠକଠକ ତୁମ ନିଆଣ ମୁଗୁର ଶବ୍ଦ
ମୁଗୁନି ପଥର ଘର୍ଘର ଶଦ୍ଦ ମଧ୍ୟରେ
ନାନା ମୂର୍ତ୍ତିମାନେ ହୁଅନ୍ତି ଜାଗରୁତ ।
ଶିଳା ଭିତରେ ଆତ୍ମା ପରକାଶ କରି
ପ୍ରସ୍ତରକୁ ଦେଇଦେଲ ଜୀବନ୍ୟାସ,
କୋଟି ଚନ୍ଦ୍ରଙ୍କର ମଉଡ଼ ମଣିହେଲ
ତୁମ ସମକ୍ଷ ସବୁ କାରିଗର ନିସ୍ୱ ।
ଏଣୁ ହେ ଯଶସ୍ଵୀ ମର୍ତ୍ତ୍ୟର ବିଶ୍ଵକର୍ମା
ଉତ୍କଳ କିରତି ବିଶ୍ଵରେ ପ୍ରଚାର କଲ
ନାନା ଉପାଧିରେ ସ୍ଵୟଂ ମଣ୍ଡନ କରି
ଧରଣୀ ବୁକୁରେ ଅମର ହୋଇଗଲ ।
ଯେଣୁ ତୁମେ କୋଟି ଚନ୍ଦ୍ରଙ୍କ ତେଜ
ତୁମ ଶୂନ୍ୟତା ସାରା ଜଗତ ବୁଝିବ,
ତୁମକୁ ହରାଇ କଳା ଉତ୍କଳର ଦେଶ
ପ୍ରତି ମୂହୁତ୍ତ୍ଵରେ ତୁମକୁ ଝୁରି ଚାଲିବ ।
(ଶ୍ରେଷ୍ଠ ସ୍ଥପତି ରଘୁନାଥ ମହାପାତ୍ରଙ୍କ ବିୟୋଗରେ ମୋ ଶ୍ରଦ୍ଧାଞ୍ଜଳୀ)
– ଦୀନବନ୍ଧୁ ବେଜ
Comments
ଦିନବନ୍ଧୁ ବେଜ ଓଡ଼ିଆ ଭାଷାରେ ବିଭିନ୍ନ ପ୍ରକାରର ଗପ ଓ କବିତା ଆଦି ରଚନା କରନ୍ତି । ତାଙ୍କ ରଚିତ ଗପ ଓ କବିତାଗୁଡ଼ିକ ବିଭିନ୍ନ ପତ୍ରପତ୍ରିକାରେ ସ୍ଥାନ ପାଇ ପାଠକୀୟ ଆଦୃତି ଲାଭ କରିଛି ।
