ସନ୍ଧ୍ୟା ସମୟ ଆଗତ, ସୂର୍ଯ୍ୟ ସତେ ଯେପରୀ ବୈତରଣୀ ଜଳକୁ ନଇଁଲେ । ସାନ୍ଧ୍ୟ କଳାରେ ତରଙ୍ଗ ଯେପରୀ ଧୀରେ ଧୀରେ ପାଦଚାଳି ବୈତରଣୀର ଅବବାହିକାକୁ ମାଡ଼ି ଆସିଲା । ସମଗ୍ର ଜଗନ୍ନାଥପୁର ଗ୍ରାମ

ଏହାଭିତରେ ବିବାହକୁ ଆଠ ବର୍ଷ ବିତିଗଲାଣି । କିନ୍ତୁ ଆଜିବି ଇତି ମନରେ ପୂର୍ଣ୍ଣତା ନାହିଁ । ଆଜିବି କେଉଁଠି ନା କେଉଁଠି ମନରେ ତା’ର ଖେଳିବୁଲୁଛି ଶୂନ୍ୟତା । ଯେଉଁ ଶୂନ୍ୟତାର ଅନ୍ତରାଳରେ

ନକୁଳ ବାବୁ, ପେଶାରେ କିରାଣୀ । ଦଶ ବର୍ଷ ପୂର୍ବେ ତାଙ୍କୁ ଦେଖିଥିଲି ଯେମିତି ଥିଲେ, ଏବେବି ସେମିତି । କୃଶ ତନୁ, କୋଟରଗତ ଚକ୍ଷୁ, ସାତସିଆଁ କୁର୍ତ୍ତା, କାନ୍ଧରେ ଝୁଲା ମୁଣି ଯେଉଁଥିରୁ

ଏକ ବର୍ଷଣ ମୁଖର ସନ୍ଧ୍ୟାରେ ଅଫିସ୍‌ରୁ ଫେରିବା ସମୟରେ ଅଟୋକୁ ଅପେକ୍ଷା କରିବା ଲାଗି ଆଶ୍ରୟ ନେଲି ନିକଟରେ ଥିବା ଏକ ଚାହା ଦୋକାନ ପାଖରେ । ଲଘୁଚାପ ବର୍ଷା, ବେଳକୁ ବେଳ ପ୍ରକୋପ

ଗୀତଗୋବିନ୍ଦର ଅପୂର୍ବ ସଙ୍ଗୀତ ଝରି ଆସୁଛି । ଧୀରେ ଧୀରେ ଆଲୋକ ଶୂନ୍ୟ ହେଲା ଶ୍ରୀମନ୍ଦିର । ଭକ୍ତମାନେ ବାହୁଡ଼ି ଆସିଲେ । ଝଣଝାଣ ଶବ୍ଦ ହୋଇ ବନ୍ଦ ହୋଇଗଲା ସିଂହଦ୍ୱାରର ଦରଜା ।

ସରିତା ହାତରେ ଲଟେଇ ଓ ଗୁଡ଼ି ଧରି ପାଦ ଚାପି ଚାପି ଛାତ ଉପରକୁ ଆସିଗଲା । ନା……….. କେହି କୁଆଡ଼େ ନାହାନ୍ତି । ସକାଳ ହେବାକୁ ଆଉ ଟିକେ ଡେରି ଅଛି ।

ଅଫିସରୁ କାମ ଶେଷ କରି ଶୀଘ୍ର ବସଷ୍ଟାଣ୍ଡ ଆସିଯାଇଥିଲି, ବସଟେ ମିଳିଗଲେ ସମୟ ପୂର୍ବରୁ ଘରେ ପହଞ୍ଚିଯିବି । ସମୟ ରାତି ୯ଟା, ଅନ୍ଧାର ରାତି ଯୋଗୁଁ ରାସ୍ତାଘାଟ କିଛି ଦିଶୁନଥାଏ । ଏପଟେ