ବହିଗଲେ ଥରେ କମ୍ପିଯାଏ ଦେହ ସମୟରେ ଜାଳିଦିଏ, ନାକ ଦୁଇ ପୁଣି ଯାଏ ବୁଜି ପରେ ବାସନା ବି ଢାଳିଦିଏ । ଗର୍ଜନ ଶୁଭଇ କୋଳାହଳ ମୟ ବାରୁଦର ଗନ୍ଧ ପାଶେ, ପତର ଝଡ଼ଇ

ଫଗୁଣ ରାଣୀ ଲୋ ଫଗୁଣ ରାଣୀ ତୋ ରଙ୍ଗ ରୂପେ ସଭିଙ୍କୁ କଲୁ ଗୁଣି ଋତୁରାଜ ବସନ୍ତକୁ ସାଥେ ନେଇ ନାନା ରଙ୍ଗେ ସଜେଇ ହେଉ ଫୁଲେଇ । ତୋ ମାସେ ଦୋଳ ଯାତ

ଆଜିର ସମାଜେ ଆଉ ସେ ମହକ ନାହିଁ, ଭୁଲିଗଲେ ସବୁ ଆମ ଇତିହାସ ଖୋଜିଲେ ମିଳିବ କାହିଁ ॥୧॥ ଉଠ ହେ ବୀର ପୁତ୍ର ଧରି ଆସ୍ତ୍ର ତୁମର, ମନୁଷ୍ୟତା ହିଜଗଲା ଖୋଜି ବାହାର

ଏ ମହୀମଣ୍ଡଳେ ଯେତେ ରହିଛନ୍ତି ତରୁଲତା କୀଟ ଗଣ । ତା’ସାଙ୍ଗକୁ ଯେତେ ସଜୀବ ନିର୍ଜୀବ ସର୍ବେ ଆମ ଗୁରୁ ଜାଣ । ପିତାମାତାଠାରୁ ହୋଇଛୁ ଜନମ ସେ ଆମ ପ୍ରଥମ ଗୁରୁ ।

ଋତୁ ରୂପବନ୍ତ ବିଳାସୀ ବସନ୍ତ କରିଲାଣି ଧରାବତରଣ କୋକିଳର କୁହୁ ମଧୁପ ଗୁଞ୍ଜନେ ବସନ୍ତ କଲାଣି ରାଜପଣ ॥୧॥ ଗ୍ରୀଷ୍ମର ରୁକ୍ଷତା ବର୍ଷାର ତାଣ୍ଡବ ଶୀତର ଶିଶିର ହଜିଲାଣି ମୁଣ୍ଡିତ ବୃକ୍ଷ ବଲ୍ଳରୀକୁ ଧରି

ନବ ବସନ୍ତର ପହିଲି ପରସେ ନାନା ପୁଷ୍ପେ ଦ୍ରୁମ ଭରା । ଶୀତୁଆ କାକର ହୋଇଯାଏ ଦୂର ପୁଲକିତ ହୁଏ ଧରା । ନବ ପଲ୍ଲବୀତ ଆମ୍ର ତରୁ ଅଙ୍ଗେ ବଉଳ ପାଉଛି ଶୋଭା