ନାସ୍ତିକ କରଇ ସୁଖେ ଅଟ୍ଟହାସ୍ୟ
ଆସ୍ତିକ ନୟନେ ଲୁହ,
ଜୀବନଟା ସାରା ଦୁଃଖର ଅଙ୍ଗାର
ହୃଦୟରେ ଭରା କୋହ ।
ନିଃଶବ୍ଦ ସାଧନା ନିଃସ୍ୱାର୍ଥ ଭାବନା
ତିରସ୍କାର ପାଇଁ ସାର,
ସୁଦ୍ଧ ପେୟନୀରେ ପୋକ ପକାଇଲେ
ହୁଅଇ ସିନା ଅମର ।
ପାଳକ ଧରିଲେ ପକ୍ଷପାତି ପଣ
ଆଉ କେ ଅଛି ଭରସା,
ଏ ଜୀବନେ ସଦା ତମକୁ ସିନା ମୁଁ
କରିଅଛି ଏକା ଆଶା ।
ସତ୍ୟର ପାଣ୍ଡବ ପଶାପାଲି ଖେଳେ
ହାରିବା ନିଶ୍ଚେ ପ୍ରମାଣ,
ଖେଦ କ୍ଳେଶ ଭାର ଜାତନା ଭଣ୍ଡାର
ସହିଯିବେ ଘୋର ବନ ।
ଶକୁନିର ପଶା ଦିଏ ଜନେ ଦଶା
ବୃଜିନ କଳି କାଳରେ,
ମଉନରେ ବସି ଚିତ୍ତେ ଭରି ଖୁସି
ଧରମକୁ ଆଖି ଠାରେ ।
ଦଣ୍ଡଧାରି ଦିଏ ନିର୍ଦ୍ଦୋଷ ପୁରୁଷେ
ମୃତ୍ୟୁ ଦଣ୍ଡାଦେଶ ହସି,
ସୁରରିପୁ କରେ ଉଚ୍ଚେ ଅଟ୍ଟହାସ୍ୟ
ଅନ୍ୟାୟ ରଜ୍ଜୁକୁ କସି ।
ନାଶିକାର ତଳେ ନିତିପ୍ରତି ଚାଲେ
ଅତ୍ୟାଚାର ଘନ ଘୋର,
ଜତୁଗୃହେ ଦଗ୍ଧ ବେଦନାରେ ଶିକ୍ତ
ସତ୍ୟ କହି ଭୋଗେ ନର ।
ଏ କି ଅବିଚାର ଚାଲିଛି ଠାକୁର
ତବ ଗଢ଼ା ସଂସାରରେ,
ପଥର ଦେଉଳେ ପଥର ସାଜିଛ
ଦେଖି ଚକା ନୟନରେ ।
ସରଘାପନ୍ତିର ଶ୍ରମ କରି ପଣ୍ଡ
ବୈନତେୟ କରି ଦାନ,
ବୋହି ମଧୁଭାର ସୁଖେକରି ଘର
କିପାଇଁ ରୁହ ମଉନ ।
– ଅଲେଖ ମେହେର
Comments
ଅଲେଖ ମେହେର ଓଡ଼ିଆ ଭାଷାରେ ବିଭିନ୍ନ ପ୍ରକାରର ଗପ ଓ କବିତା ଆଦି ରଚନା କରନ୍ତି । ତାଙ୍କ ରଚିତ ଗପ ଓ କବିତାଗୁଡ଼ିକ ବିଭିନ୍ନ ପତ୍ରପତ୍ରିକାରେ ସ୍ଥାନ ପାଇ ପାଠକୀୟ ଆଦୃତି ଲାଭ କରିଛି ।
