କେବେ ମନର କଥା ତ କେବେ ମନର ବ୍ୟଥା ଆଉ କେବେ କିଛି ତଥ୍ୟକୁ ପରିବେଷଣ କରିବାର ଏକ ବିଶେଷ ମାର୍ଗ ହେଉଛି କବିତା, ଯାହାକି ଲେଖକରୁ ହୃଦୟରୁ ସିଧା ପାଠକର ହୃଦୟକୁ ଛୁଏଁ ।
ସେ ଆଫଗାନ ଝିଅଟି ପାଇଁ ଆମ ଘରେ ବି ଝିଅଟେ କାନ୍ଦେ ଘର ଚଉଁରା ପାଖରେ ବୋଉ ଥୋଇଥିବା ସଞ୍ଜ ସଳିତାକୁ ଦେଖି ଆଫଗାନର ନିଆଁ କଥା ଭାବେ ସେ ଦେଖେ ଦୂର ପାହାଡ଼କୁ ହୁଏତ ଏଇ ପାହାଡ଼ ଭଳି ଅଫଗାନର ପାହାଡ଼ ତା ଚଉଡ଼ା ଛାତିରେ ଲୁଚେଇ ରଖିଥିବ ଆଫଗାନ ଝିଅଙ୍କ ଚିତ୍କାର ହେଲେ ସେ ଜାଣେନା ଅବିରତ ଝରୁଥିବା ଲୁହକୁ ସେ ବୁହାଇବ କେଉଁଠି? ଘର ଚୁଲିମୁଣ୍ଡରେ ପରା ବିଧା ଗୋଇଠାରେ ମସଲା ପୂରେଇ…
ମୋ ମାଟିରେ ଭାରତ ମାଁ ଦିଶେ ସୁନ୍ଦର ତା’ ବକ୍ଷରେ ଏହି ଜଗତକୁ ଧରି ରଖିଛି, କେତେ ଚାବୁକ ମାଡ଼ କେତେ ଗୁଳିଖାଇ କେତେ ସ୍ନେହରେ ଛିଡ଼ା ହୋଇଛି । ସୁରକ୍ଷା ପାଇଁ ଏଇ ମା’ର ସହିଦ ହେଲେ କେତେ ଯେ ବୀର, ତ୍ରିରଙ୍ଗା ଗାଉଛି ଗାଥା ଏ ଭାରତର । ଏଇ ଭାରତ ମାଁ ମାଟିରେ ଜାତିର ପିତା ଏକାଠି କରି ସଭିଙ୍କୁ ଦିନେ କରିଥିଲେ ସଂଗ୍ରାମ, ଇଂରେଜ ହାତରୁ ମୁକ୍ତ କରିବାକୁ କେତେ ଯେ…
ଆସ ଯୁଦ୍ଧ ଦେଖିବ ସିପାହୀର ଘର ସମ୍ମୁଖରେ ଛିଡ଼ା ହେଇ ଫୁଟୁ ନଥିବ ବନ୍ଧୁକ ତୁଟୁ ଥିବ କାହା ହାତର ଚୁଡ଼ି ନଥିବ ବାରୁଦ, କରୁଣ ବିଳାପ ଆକାଶରେ ଯାଉଥିବ ଉଡ଼ି ପୋଡ଼ା ଶବର ଗନ୍ଧ, ମଶାଣୀରେ ଗହଳି ଅଗଣା ଶାନ୍ତ ଆଉ ନିସ୍ତବ୍ଧ ଯୁଦ୍ଧଅନ୍ତେ ଯୁଦ୍ଧ ଭୂମି ପରି ସ୍ୱପ୍ନମାନେ ଯୁଦ୍ଧ କରୁଥିବେ ରାତି ସହ ନିଦମାନେ ଲୁହ ସହ ଦୁଇ ମୁଠା ଚାଉଳ ଧରିଥିବ ହାଣ୍ଡିର ଘଣ୍ଟିକା ସିନ୍ଦୁର ଫିକା ପଡ଼ିବାକୁ ସିନ୍ଥି ସହ…
ସୁନାଝିଅର ରାଗ ନଥାଏ ରୁଷା ନଥାଏ ଭାବ ନଥାଏ କି ଅଭାବ ବି ନଥାଏ ଛାତିରେ ଛାତିଏ ଯନ୍ତ୍ରଣାର ବରଫ ମୁଣ୍ଡେଇ ଓଠରେ ମାଖିଥାଏ ହସରୁ ଖିଏ ଚିହ୍ନିଲା ମାଟି-ଅଚିହ୍ନା ଆକାଶ ଅଣ୍ଟାଭଙ୍ଗା ୠତୁ – ପବନର ଧାସ ସବୁରି ଦାୟରେ ନିଜ ହଁ ଆଉ ନାହିଁକୁ ଦବେଇ ବାରବାର କାହା ଲାଗି ବିକ୍ରି ହେଉଥାଏ ରାସ୍ତା ଥାଏ ପାଦ ଥାଏ କାରଣ ଥାଏ ଠିକଣା ବି ଥାଏ ଦୁଷ୍ଟ ନହେବାକୁ ତାକୁ କିଏ ରାଣ ଦେଇଥାଏ?…
ଦର୍ପଣ ଆଗରେ ମୋ ମୁଖରେ ଦେଖୁଅଛି ପ୍ରତିବିମ୍ବ ତୁମ ତୁମ ସହ ମୋ ହସ ଆଜି ମିଶିଯାଏ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ଅନେକ । ତୁମ ସ୍ନେହ ଆଦରରେ ଖେଳୁଥିଲି ମୁଁ ତୁମରି କୋଳରେ ଦିନେ, ଆଜି ମୁଁ ଖୋଜି ହୁଏ, ଆନାମନା ହୋଇ, ମୋ ମନର ଭାବନା ଆଉ କିଏ ଜାଣେ । ସ୍ମିତ ହସ ତୁମ ମନେ ମୋ ପଡ଼ୁଛି ଏକାନ୍ତରେ ଥିଲାବେଳେ, ନିଶାର ଗଭୀର ପ୍ରହରୀରେ ନିଦ୍ରାଭଗ୍ନ ହୁଏ, ଦୁଃଖରେ ମୁଁ ଭାଳେ । ସଂସାରର…
