କେବେ ମନର କଥା ତ କେବେ ମନର ବ୍ୟଥା ଆଉ କେବେ କିଛି ତଥ୍ୟକୁ ପରିବେଷଣ କରିବାର ଏକ ବିଶେଷ ମାର୍ଗ ହେଉଛି କବିତା, ଯାହାକି ଲେଖକରୁ ହୃଦୟରୁ ସିଧା ପାଠକର ହୃଦୟକୁ ଛୁଏଁ ।
ହେ ଈଶ୍ୱର ତୁମେ ପରା ଏ ଜଗତର ହର୍ତ୍ତା, କର୍ତ୍ତା ଦଇବ ବିଧାତା ତେବେ ତୁମ ସୃଷ୍ଟିରେ ଏ କି ବିବିଧତା? ନାରୀ ଆଉ ପୁରୁଷ ମଧ୍ୟରେ ରହିଛି କାହିଁକି ଏତେ ଭେଦଭାବତା?? ନାରୀ ପୁରୁଷ ଯଦି ଗୋଟିଏ ସରଳରେଖାର ଦୁଇଟି ଅଂଶବିଶେଷ ତେବେ ନାରୀ ପାଇଁ କାହିଁକି ଏତେ ବର୍ଣ୍ଣବୈଶଷ୍ୟ?? ସମୟ ସ୍ରୋତରେ ବଦଳିଛି ସିନା ମଣିଷର ଚାଲି ଚଳନ ରୀତି ନୀତି କିନ୍ତୁ ବଦଳୁନି କାହିଁକି ନାରୀ ପ୍ରତି ସ୍ନେହ ଶ୍ରଦ୍ଧା ଭାବ ପ୍ରୀତି??…
ଭଲ ପାଇବାର ଅଭିନୟ କରି ମୋ ସାଥେ ଖେଳିଲୁ ଖେଳ ମନ ସାଥେ ମୋର ପ୍ରତାରଣା କଲୁ ଭାବିଲୁ ମତେ ଦୁର୍ବଳ । ଅନ୍ଧ ଭଳି ତତେ ବିଶ୍ୱାସ କରିଲି ବିଶ୍ୱାସରେ ଦେଲୁ ବିଷ ଛଳନା ସାଥେ ତୋ ବନ୍ଧୁ ବାନ୍ଧିଥିଲି ସବୁ କରିଦେଲୁ ଶେଷ । ଅଗ୍ନିର ଝାସରେ ଜାଳିଦେଲୁ ତୁହି ନୀରିହ ମନକୁ ମୋର ଆଜି ସେଇ ମନ ଦୋଷ ଦେଇ କୁହେ ତୁ ଥିଲୁ ପୋଡ଼ା ଅଙ୍ଗାର । ବାମନ ହୋଇ ମୁଁ…
ବଦଳିବାର ଏକ ନିଚ୍ଛକ ଅଭିବ୍ୟକ୍ତି ସମୟକୁ ଜୀବନ୍ତ ସାବ୍ୟସ୍ତ କରିବାର ଏକ ପ୍ରୟାସ ନିରବଛିନ୍ନ ଅବା ଆବର୍ତ୍ତନର ପରିଧିରେ ଶୀର୍ଷତ୍ୱର ଏକ ବୃଥା ପ୍ରହସନ । (୧) କେତେବେଳେ ଜୁଆରରେ ଏକ କୂଳରୁ ଆରକୂଳକୁ ବିସ୍ଥାପନ ଅବା ପ୍ରଳୟଙ୍କାରୀ ବନ୍ୟାରେ ଭିଟାମାଟିଠାରୁ ନିର୍ଯ୍ୟାସନ । (୨) ମୁଣ୍ଡ ଝାଳ ତୁଣ୍ଡେ ମାରି କଣ୍ଟକିତ ଦୁର୍ଗମ ପଥକୁ ସଫଳତାର ସୋପାନରେ ରୂପାନ୍ତରଣ ଅବା ଖୋଷାମତି କରି ପାରିତୋଷିକରୁ ରାତାରାତି ରାଜେନ୍ଦ୍ରାସୀନ । (୩) ଅବଚେତନରୁ ଚେତନାର ସୂକ୍ଷ୍ମ ବିକାଶ…
ଜାଣିନି କାହିଁକି ଏକ ଶୀତଳତାର ସ୍ପନ୍ଦନ ଖେଳିଯାଏ ମୋ ଦେହରେ ଦୂର ଦିଗ୍ବଳୟର ସେ ଲମ୍ବା ରାସ୍ତାରେ ତମ ବାଇକ ପଛରେ ତମ ପିଠିକି ଆଉଜି ହଜି ଯାଇଥଏ କେଉଁ ଏକ ଅଲଗା ଦୁନିଆରେ । ଅନ୍ଧାର ରାତି ବି ଭାରି ଆପଣାର ଲାଗେ ଯେବେ ଭିଡ଼ି ନେଇଥାଅ ମୋତେ ତମ ସେ ପ୍ରାଶତ ବକ୍ଷୁ ମଧ୍ୟରେ ଭୟ ଶୂନ୍ୟ ନିଦ୍ରାଟି ଆସିଯାଏ ମୋ ନେତ୍ରରେ ଯେବେ ତମକୁ ଅନୁଭବ କରି ପରୁଥାଏ ମୋ ବକ୍ଷରେ ।…
ବ୍ୟସ୍ତ ବିବ୍ରତ ଦୁନିଆରେ ଜୀବନର ଛକାପଞ୍ଝା ଖେଳରେ କେବେ ପରାସ୍ତ ହେଇଗଲେ ଟିକିଏ ହସିଦେଇ କହିଦେ ମୁଁ ହାରିବିନି । ପ୍ରତିଯୋଗିତା ପୂର୍ଣ୍ଣ ସମାଜରେ ତୁ ପଛେଇ ଗଲେ ଭୟ କରନି ଟିକିଏ ରହିଯା ଟିକିଏ ହସିଦେଇ କହିଦେ ମୁଁ ହାରିବିନି । ସପନ ପଥେ ଚାଲୁ ଚାଲୁ ଗୋଡ଼ ଖସିଗଲେ ଭାଙ୍ଗି ପଡ଼ନି ଟିକିଏ ରହିଯା ଟିକିଏ ହସିଦେଇ କହିଦେ ମୁଁ ହାରିବିନି । ଅନ୍ଧାରରେ ତୋ’ ରଙ୍ଗ ଲୁଚିଗଲେ ବ୍ୟସ୍ତ ହୁଅନି ଟିକିଏ ଅପେକ୍ଷା…
