କେବେ ମନର କଥା ତ କେବେ ମନର ବ୍ୟଥା ଆଉ କେବେ କିଛି ତଥ୍ୟକୁ ପରିବେଷଣ କରିବାର ଏକ ବିଶେଷ ମାର୍ଗ ହେଉଛି କବିତା, ଯାହାକି ଲେଖକରୁ ହୃଦୟରୁ ସିଧା ପାଠକର ହୃଦୟକୁ ଛୁଏଁ ।
ଜ୍ୱରରେ ପୀଡ଼ିତ କାଳିଆ ସାଆନ୍ତ, ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡ ଠାକୁର ବୋଲି ତତେ ବୋଲାଏ ଜଗତ । ଜ୍ୱରରେ କମ୍ପୁଛୁ ଆହେ ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡ ଗୋସାଇଁ, ଚିକିତ୍ସିତ ହେଉ ଅଣସର ଘରେ ରହି । ଦୁଃଖୀ ରଙ୍କିଙ୍କ ସାଥି ବୋଲାଉରେ ତୁହି, ରତ୍ନବେଦୀ ଛାଡ଼ି ଆସିଲୁ ତୁ ଧାଇଁ । ଜଗତର ନାଥ ଆହେ ଜଗନ୍ନାଥ, ତୋ ଦର୍ଶନ ପାଇଁକି ଚାହିଁ ରହିଛି ତୋରି ଭକତ । ବଡ଼ ଦେଉଳ ଆଜି ଲାଗେ ଖାଲି ଖାଲି, ଭଲ ବି ଲାଗେନି ଆଜି…
କହରେ କାଳିଆ କେଉଁ ଭୁଲ କଲି ଶୁଣୁନାହୁଁ ମୋର ଡାକ ଭକ୍ତ ବିନୋଦିଆ ନାମ ଘେନିଅଛୁ ରଖିଦେ ତୋହରି ଟେକ । ବାର ବାର ମତେ ଫେରେଇ ଦେଉଛୁ ସିଂହ ଦୁଆରରୁ ତୋର ଅଣଦେଖା ତୁରେ କାହିଁକି କରୁଛୁ ମୁଁ କି ଅବା ତୋର ପର । ଦାସିଆ ହାତରୁ ନଡ଼ିଆକୁ ନେଲୁ ବଳରାମେ ରଥେ ଉଭା ମୋହରି ଆଖିରେ ଲୁହ ଭରି ଦେଇ ତୋ ଓଠେ, ହସ କି ପାଉଛି ଶୋଭା?? ଦେଉଳରେ ରହି ରତ୍ନ…
ହେ ବିଶ୍ଵ ନିୟନ୍ତା ଜଗତ କରତା ଆହେ ପ୍ରଭୁ ଜଗନ୍ନାଥ ତୁମ ଇସାରାରେ ଚାଲେ ଏ ସଂସାର ତୁମେ ପରା ସର୍ବବ୍ୟାପ୍ତ । (୧) ତୁମେ ନାରାୟଣ କରୁଣା ସାଗର ତୁମେ ଅଟ ଅନ୍ତର୍ଯ୍ୟାମୀ ଅନନ୍ତ ଅସୀମ ଅନୁପମ ତୁମେ ଆହେ ଜଗନ୍ନାଥ ସ୍ୱାମୀ । (୨) ନୀଳାଚଳ ଧାମେ ରତନବେଦିରେ ପ୍ରଭୁ ତୁମେ ବସିଅଛ ଦୁନିଆରେ ଯେବେ ଯାହା ଘଟୁଅଛି ସବୁ ତୁମେ ଦେଖୁଅଛ । (୩) ଲୀଳାମୟ ପ୍ରଭୁ ଦୟାର ଠାକୁର ଏତିକି କରୁଛି…
ଲେଖିବାକୁ ଦିଅ ମୋତେ ଲେଖିବାକୁ ଦିଅ କବିତା ଦି ଧାଡ଼ି ଯନ୍ତ୍ରଣାମାନଙ୍କର ଲୁହରେ ଭିଯିବାକୁ ଦିଅ ଶବ୍ଦର ଆଖିକୁ ! ଚାଖିବାକୁ ଦିଅ ଲୁହର ଲୁଣିଆ ସ୍ୱାଦକୁ ଲକ୍ଷେ ଦୁଃଖର ପ୍ଲାବିତ ଧାରରେ ଭାଷିବାକୁ ଦିଅ ଶବ୍ଦକୁ ! ମେଞ୍ଚା ମେଞ୍ଚା ଭୋକ ପେଟର କଷ୍ଟକୁ ଖାଇବାକୁ ଦିଅ ଶବ୍ଦକୁ ଖାଲି ଦେହରେ ଶହି ଯାଉଥିବା ତମାମ ମାଘର କାକର ସ୍ପର୍ଶକୁ କମଲ୍ କରି ଘୋଡେ଼ଇ ହେବାକୁ ଦିଅ ଶବ୍ଦର ଦେହକୁ ! ସୂର୍ଯ୍ୟର ଛାଇରେ ଦେହ…
ସୁନ୍ଦରୀଙ୍କୁ ଧରି ରଖିନି ପ୍ରାଙ୍ଗଣ ସୁନ୍ଦରଙ୍କୁ ନା ସେ ରଖିଛି, କେତେ ଆସିଛନ୍ତି ଚାଲି ଯାଇଛନ୍ତି କାହା ବାଟକୁ ସେ ଚାହିଁନି । ଗୀତିକାରଙ୍କୁ ସେ ଧରିଛି ବକ୍ଷରେ ଚିତ୍ରକରଙ୍କୁ ବି ଧରିଛି, କନଭାସ ଚିତ୍ର, ସୁନ୍ଦର ସଙ୍ଗୀତ ନିଜ ପାଇଁ କେବେ ମାଗିନି । କ୍ରୀଡ଼ାବିତ୍ଙ୍କୁ ଖେଳାଇଛି କୋଳରେ ମନବିତ୍ଙ୍କୁ ବି ଗଢ଼ିଛି, କେବେ ମାଗିନାହିଁ କା’ କ୍ରୀଡ଼ାର ମୂଲ୍ୟ ଅନ୍ତର ଭାବନା କହିନି । ତାର୍କିକଙ୍କୁ କେତେ ତର୍କ ଶିଖାଇଛି ଗାଳ୍ପିକଙ୍କୁ ଗଳ୍ପ କହିଛି,…
