ଅନ୍ଧାର ଛାତିରୁ କମ୍ବଳ ଉତାରି ସକାଳ ତ ହସିଲାଣି… ସବୁଜ ଘାସକୁ ମୁକ୍ତା ହାର ଦେଇ କାକର ସଜାଇଲାଣି… ଦେହରେ ଶୀତୁଆ ଶିହରଣ ଖେଳେ ମନ ଉଚ୍ଛନ୍ନ ହେଲାଣି… ନଦୀ, ହ୍ରଦ ସବୁ ପରିଷ୍କାର ଦିଶେ ସ୍ରୋତସ୍ୱିନୀ ପୁଷ୍କରିଣୀ… ଦୂର ଦିଗ୍‌ବଳୟେ କୁହୁଡ଼ିର ଛାୟା ପଦ୍ମ ବୃନ୍ତ ମେଲିଲାଣି… କାଶତଣ୍ଡୀ ଫୁଲ କେଶ ବିନ୍ୟାସରେ ଶରତ ଡାକ ଦେଲାଣି… କୁଆଡ଼େ ଗଲ ହେ ପୃଥିବୀ ବାସୀ ଏ ବେଗେ ସଜ ହୁଅ ପୁଣି… ଚଉଦିଗୁ ଶୁଭେ ମା’…