ଚାଲନା ଆଜି, ସମୟଠୁ କିଛି ସମୟ ମାଗି ଖାଲି ଶାନ୍ତିରେ ଗପିବା ତମେ ଆଉ ମୁଁ ବିଦୀର୍ଣ୍ଣ ଦିଶୁଥିବା ଫଗଣଠୁ କିଛି ଫଗୁ ଆଣି ନିଜ ନିଜ ନିଷ୍ପାପ ହୃଦୟ ଆଉ ମନେ ଗାଢ଼ ରଙ୍ଗରେ ରଙ୍ଗେଇବା ତମେ ଆଉ ମୁଁ ସମ୍ପର୍କର ଅଭେଦ୍ୟ ଦୁର୍ଗକୁ ଶଇତାନୀ ସ୍ୱପ୍ନ ମହଲେ ଆପେକ୍ଷିକ ଧୈର୍ଯ୍ୟର ବନ୍ଧକୁ ଭାଙ୍ଗି ଏକ ବିନ୍ଦୁରୁ ଦିବିନ୍ଦୁ ସାଜି ଏଇ ଦିଗନ୍ତ ବିସ୍ତାରୀ ସୀମାହୀନ ନିଳାଭ ଆକାଶ ବୁକୁରେ ଡେଣା ଝାଡ଼ିଝାଡ଼ି ଉଡ଼ିବା ତମେ…

ତୁମେ ଯିବା ପରେ ପରେ ମୁଁ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ଏକା ମୋ ପାଶେ କିଛି ନାହିଁ ନିସ୍ତବ୍ଧତା ଭିତରେ କେବଳ ସେଇ ଭଙ୍ଗା ହୃଦୟ ଖୁବ୍ ଜୋରରେ ସ୍ପନ୍ଦନ ହେଇ ବୋଲ ନମାନି ଗୁମୁରି ଗୁମୁରି କାନ୍ଦୁଛି । ଯେତେ ବୁଝାଇଲେ କୋହଭରା ହୃଦୟଟା ଭିତରେ ଭିତରେ ଜଳି ଜଳି ଛାରଖାର ହେଇ ପାଉଁଶ ପରି ଉଡ଼ିଲାଣି । କେମିତି ବୁଝାଇବି ଏ ଭଙ୍ଗା ହୃଦୟ ତୁ ସ୍ଥିର ହେଇ ଯାଆ ଦିନେ ଆସିବ ଶ୍ରାବଣ ପୁଣି ଛୁଇଁବ…

ଜୀବନ କେବେ ଗୋଲାପର ଶେଯ ତ କେବେ ତତଲାବାଲିର କଣ୍ଟକିତ ଚଲାପଥ । ମିଠା ମିଠା ସପନେ ରଙ୍ଗମୟ ଦୁନିଆରେ ଖୋଜିବୁଲେ ନିଜକୁ ହେଇ କ୍ଷତବିକ୍ଷତ । ଜୀବନ ଶ୍ରାବଣର ଉଛୁଳା ନଈ ବସନ୍ତର ମହକିତ ବନ ଆଉ ଶରତ ସନ୍ଧ୍ୟାର ଫୁଲେଇ ରୂପା ଜହ୍ନ । ଏ ଜୀବନ କୁହୁଡ଼ିର ପ୍ରହେଳିକା ପ୍ରେମ ଗୀତି ଗାଇ ଧାଏଁ ପଥେ ପଥେ ଖୋଜି ନିଜ ପଦ ଚିହ୍ନ । – ଧିରେନ୍ ବାଗ୍ ଧୀରେନ ବାଗଧୀରେନ ବାଗ…

ତମ କପେ ଚା’ରେ ମୋ ନିସ୍ତେଜ ଶରୀରଟା ଯନ୍ତ୍ର ପରିକା ଚିହିଁକି ଉଠେ ଏଇଠି ଥାଏ ତମ ରାଗ ରୁଷା ଅଭିମାନ ମିଶା ପ୍ରେମର ଅଗାଧ ପରଷ । ଏଇଠି ବଖାଣ ତମ ଶହ ଶହ କୈଫତ ଫେରାଦ କରି ଚାଲ ଗୋଟିକ ପରେ ଗୋଟିଏ ଅସମାହିତ ଫର୍ଦ୍ଦ ଆଉ ତମ ଅସହିଷ୍ଣୁତାର ଅମାନିଆ ପ୍ରଶ୍ନ ।। ମୁଁ କିନ୍ତୁ ନିରୁପାୟ ନା ଏପଟ ନା ସେପଟେ ତମ ପରଷା ଚା’କୁ ଓଠକୁ ଓଠ ଚାପି ଖୁବ୍…