ବଣମଲ୍ଲୀ ବଣେ ଫୁଟି, ପଡ଼ୁଥିଲା ଝଡ଼ି ଅସୁମାରୀ ସ୍ୱପ୍ନ ହାତେ, ଦେଇ ସେ କବରୀ ବାସଥିଲା ନ ଥିଲା ତ, ତା’ ବାସର ମୂଲ ମୂଲ ବୁଝି ମାଳି ସାଜି, ଯିଏ କରିନେଲା କୋଳ ମନରେ ଆଶା ସଞ୍ଚାରି, ମଳୟ ପରଶେ ଭରି ଚତୁର୍ଦ୍ଦିଗେ ଖେଳାଇଲା, ନୂଆ ଏକ ପଲ୍ଲବ… ଶୁଭପଲ୍ଲବ ସେ ଶୁଭପଲ୍ଲବ… ସେ ଶୁଭପଲ୍ଲବ… ଫଗୁଣଟା ସତେ, ଲାଗୁଥିଲା ରଙ୍ଗହୀନ ଫୁଲ ଲାଗୁଥିଲା ଫିକା ପଡ଼ିଥିଲା ମଳିନ ଶୁଭୁ ତ ନଥିଲା ଟିକେ, କୋଇଲିର…
ଏକାନ୍ତରେ ବସି ଅତୀତରେ ଭାସି ସାଉଁଣ୍ଟୁଥିଲି ମୋ ସ୍ମୃତି ଚଗଲା ପବନ ଚହଲେଇ ମନ ଥରହର କଲା ଛାତି କେତେ ବାଲିଘର ମିଶି ତୋଳୁଥିଲୁ ହାତରେ ହାତକୁ ଛନ୍ଦି ବାଲିଘର କି ସୌଦାଗର ଯିଏ ହୃଦୟକୁ କଲା ବନ୍ଦୀ ମୁଁ ଆଜି ତୋଳେ ବାଲିଘର ଏକା ବିରହିଣୀଟିଏ ସାଜି ମିଛ ପ୍ରତିଶୃତି ଶୁଣି ମୁଁ କାହିଁ ଭାବେ ହୋଇଥିଲି ରାଜି ତୁମେ ଗଢ଼ିଥିବ ସୁନାର ସଂସାର କାହାକୁ ବାଛି ଜୀବନେ ସ୍ପନ୍ଦନ ଥିଲି ମୁଁ ତୁମ ହୃଦୟର…
