ବସନ୍ତର ଆମନ୍ତ୍ରଣ

Odia Poem Basantara Amantrana (ବସନ୍ତର ଆମନ୍ତ୍ରଣ) by Anasuya Panda

କୋଇଲିର କୁହୁତାନରେ ବସନ୍ତର ଆମନ୍ତ୍ରଣ
ନବପଲ୍ଲବିତ ତରୁ ଡାଳେ ପ୍ରଣୟର ପ୍ରୀତି ପତ୍ର
ଫୁଲର ରଙ୍ଗରେ ଅଭୀକ ସମ୍ମୋହନ
ବସନ୍ତର ମଳୟରେ ଭାସି ଆସେ ଅଭିସାର ପ୍ରେମର ଲଗନ
ଭିଜିବାକୁ ମନ କୁହେ କଳ୍ପନାରେ ଲମ୍ବିଥିବା ଅକୁହା ଜୀବନ ।

ଭାସି ଆସେ ମନର ଦେହଳୀ ଡେଇଁ ଅସଂଯତ ଅନେକ ସପନ
ସମସ୍ତଙ୍କ ଅଲକ୍ଷରେ ମନ ହଜିଯାଏ ଲାଜେଇ ଲାଜେଇ
ହାତେଇ ନିଏ ଆବେଗସ୍ନାତ ଚଉଠେ ଜୀବନ
ଅଧପାଏ ଖୁସିର ଫଗୁଣ ।

ଝରା ବଉଳର ଶେଯରେ ବାଇଚଢ଼େଇର ଗୁଞ୍ଜରଣ
କହୁଥାଏ ଏବେବି ଜୀବନ ବାକି
ଚାଲ ସଖୀ ଦେଖିବା ସପନ
ଦାଣ୍ଡ ବାରି ବଉଳ ବାସନାରେ ମହମହ ବାସୁଥାଏ
ପ୍ରୀତିର ଅଭିସାର ଗୀତ ଗାଇ ଗାଇ ।

ପଳାଶର ହାଡ଼ରେ ହାଡ଼ରେ ଫୁଟିଥାଏ ତୃପ୍ତିର ଫୁଲ
ଜୀବନକୁ ଅତିଶୟ ଜାଙ୍ଗମିକ କରି
ରାଧା ତମାଳ, ରଜନୀଗନ୍ଧା ମଲ୍ଲୀ ତୋଳୁଥାନ୍ତି
ଭୂରି ଭୂରି ବାସନାର ଗଜଲ ।

ପୂର୍ଣ୍ଣତାର ଶିହରଣେ ଖେଳୁଥାନ୍ତି ଆକାଶଠୁ ମାଟି ଯାଏ
ଶୈଥିଲ୍ୟ ଧମନୀ ଉଛ୍ୱାସ ଭରି
ପ୍ରକୃତି ହସୁଥାଏ କିରିକିରି
ଝଡ଼ାପତ୍ର ମର୍ମରେ ଅଭିମାନର ବିଳାପ ଗୁଞ୍ଜରୁ ଥାଏ ।

ଅଭିମାନର ସ୍ଵର ତୋଳି
କୃଷ୍ଣଚୂଡ଼ା, ଗୋଡ଼ିବାଣକୁ ସିନ୍ଥିରେ ଗଭାରେ
ଭରି ପ୍ରକୃତି ବିଭୋର ଥାଏ
ଅବିରର ଅଳତାରେ ପଦାକୁ ସବାରି ।

ବସନ୍ତ ଠିକ୍ ତୋ’ପରି ଖରା ତାତି ଦୋଛକିରେ
ଜୀବନ ପହଁରେ କେବେ ହସେ କେବେ ରୁଷେ
ବସନ୍ତ ବି ଖରା ଝାଞ୍ଜି ଜୀବନରେ
କେବେ ମୁହୁର୍ତ୍ତେ ହସେ ।

– ଅନସୂୟା ପଣ୍ଡା

Comments

comments

ଅନ୍ୟମାନଙ୍କ ସହ ସେୟାର କରନ୍ତୁ...