ନବବଧୂ ସାଜି ଆସିଛ ଜୀବନେ
ଢାଳୁଛ ପ୍ରୀତିର ବନ୍ୟା
ଲାଗୁଛି ଯେମିତି ଜହ୍ନ ମୋ ବାହୁରେ
ଅଙ୍ଗେ ଅଙ୍ଗେ ଲାଗେ ନିଆଁ ॥
ନିଦଚୋରୀ କରେ ପାଦର ପାଉଁଜି
ରୁଣୁଝୁଣୁ ଶବ୍ଦ କରି
ସତେକି ଯେମିତି ସୁରିଲା ବଇଁଶୀ
ବାଜୁଅଛି ଥିରିଥିରି ॥
କାନର ଝୁମୁକା ବଢ଼ାଏ ସ୍ପନ୍ଦନ
ନିଃଶବ୍ଦ ଏ ରଜନୀରେ
ଭ୍ରମ ସୃଷ୍ଟିକରେ ବର୍ଷାଟୋପା କିବା
ଲୋଟୁଅଛି ଧରଣୀରେ ॥
ଦେହର ମହକ କରେ ଶିହରୀତ
ଅପୂର୍ବ ତା’ ସୁବାସରେ
ସ୍ୱର୍ଗ ଛାଡ଼ି ବୋଧେ ପାରିଜାତ ପୁଷ୍ପ
ଫୁଟିଛି ମୋ ଅଗଣାରେ ॥
ଅଧରରେ ହସ କରାଏ ବେହୋସ
ସାଜଇ ସେ ମଧୁଶାଳା
ମଦିରାର ବାସ୍ନା ଅବା ସେ ମାଦକ
କରିଦିଏ ମତୁଆଲା ॥
ହାତରେ ତୁମର ଚୁଡ଼ିର ଝଙ୍କାର
କରିଦିଏ ବାଟବଣା
ତାଳଳୟ ସାଥେ ଅବେଳରେ କିଏ
ବଜାଉଛି ବୋଧେ ବୀଣା ॥
ଆଖିର କଜଳ କରେ ସମ୍ମୋହନ
ପ୍ରଣୟ ଋତୁଟେ ପରି
କଳାମେଘ ସତେ ଗଗନକୁ ଛାଡ଼ି
ଓହ୍ଲେଇଛି ମର୍ତ୍ତ୍ୟପୁରୀ ॥
ଉପାସକ ମୁଁ ଗୋ ତୁମ ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟର
କରୁଅଛି ପ୍ରେମ ଭିକ୍ଷା
ଅନୁମତି ଦିଅ ଲଙ୍ଘିଯିବା ପାଇଁ
ଅଛି ଯେତେ ସୀମାରେଖା ॥
– ପ୍ରଶାନ୍ତ କୁମାର ପଧାନ
Comments
ପ୍ରଶାନ୍ତ କୁମାର ପ୍ରଧାନ ଓଡ଼ିଆ ଭାଷାରେ ବିଭିନ୍ନ ପ୍ରକାରର ଗପ ଓ କବିତା ଆଦି ରଚନା କରନ୍ତି । ତାଙ୍କ ରଚିତ ଗପ ଓ କବିତାଗୁଡ଼ିକ ବିଭିନ୍ନ ପତ୍ରପତ୍ରିକାରେ ସ୍ଥାନ ପାଇ ପାଠକୀୟ ଆଦୃତି ଲାଭ କରିଛି ।
