ବହୁତ ହୋଇଗଲା ବନ୍ଧୁ,
ଏଇ ଛୁପାଛୁପି ଲୁଚକାଳି ଖେଳ,
ମୁଁ ତୁମକୁ ଖୋଜୁଛି ଆଉ ତୁମେ ମୋତେ,
ଏବେ ତ’ ଏ ଖେଳ ବନ୍ଦକର ।
ଟିକେ ଆସନ୍ତନି !
ମୋ ପାଖରେ ବସନ୍ତ,
ଦି ପଦ ଦୁଃଖ ସୁଖ ହୁଅନ୍ତେ ।
ତା’ ପରେ ତୁମେ ତୁମ ବାଟରେ,
ଆଉ ମୁଁ ମୋ ବାଟରେ
ନିଜ ଘରକୁ ଫେରନ୍ତେ ।
ହେଲେ, ଫେରିବାର
ବାଟ ତ’ ଗୋଟିଏ, ଗନ୍ତବ୍ୟ ବି ଗୋଟିଏ ।
ମୁଁ ତ ସବୁବେଳେ ଭାବେ
ତୁମେ ଆଉ କେଉଁଠି ରୁହ !
ଉଞ୍ଚା ମଥାନ ଘରେ,
ଉଞ୍ଚା ଉଞ୍ଚା ପିଣ୍ଡା ଆଉ,
ଗହନ ଗମ୍ଭିରୀ ଭିତରେ ।
ମୁଁ କେମିତି ଜାଣିବି ଯେ,
କେବେ ବି ତ’ କହିନ ତୁମେ,
ତୁମେ ରୁହ ମୋ ସାଥିରେ,
ମୋର ଏ ଝାଟି ମାଟି ଘରେ
ମୋର ଏଇ ହୃଦୟ ଭିତରେ ।
ତୁମେ ତ ବଡ଼ ନାଟୁଆ,
କେବେ ନଟ ସାଜି ଥାଅ,
କେବେ ତୁମେ ନାଟ୍ୟକାର,
କେବେ ସୁତା ତୁମେ ଆଉ କେବେ,
ସାଜି ଯାଅ ନିଜେ ସୁତ୍ରଧର ।
ତୁମେ ତ’ ଦୃଶ୍ୟ,
ପୁଣି କେବେ ଦେଖାଯାଅ ନାହଁ,
ତୁମେ ଆକାର ପୁଣି ନିରାକାର,
ତୁମେ ନିଜେ ଲୁଚିଯାଅ,
ପୁଣି କେବେ ଧରା ଦେଇଦିଅ ।
ହେଲେ ତୁମକୁ ନିଜର କରିବାର,
ପାଇବାର ଯେତେକ କୌଶଳ,
ତୁମକୁ ଧରି ରଖିବାର ସବୁ କଳା,
ତୁମ ଛଡ଼ା ଆଉ କିଏ ଅବା
ପଢ଼ାଇ ପାରିବ ସେ ପାଠ କୁହ?
– ବିନୟ ମହାପାତ୍ର
Comments
ବିନୟ ମହାପାତ୍ର ଓଡ଼ିଆ ଭାଷାରେ ବିଭିନ୍ନ ପ୍ରକାରର କବିତା ରଚନା କରିଥାନ୍ତି । ତାଙ୍କ ରଚିତ କବିତାଗୁଡ଼ିକ ତାଙ୍କ ନିଜ ବ୍ଲଗ୍ରେ ଆପଣମାନେ ପ୍ରତ୍ୟେକଦିନ ମଧ୍ୟ ପଢ଼ିପାରିବେ ।
