ଦୁଃଖକୁ ନେଇଣ ସୁଖରୁ ମୁଠାଏ
ପାରେନା ସିନା ସେ ଅଜାଡ଼ି
ପରିବାର ମଧ୍ୟେ ହେଲେ ମତାନ୍ତର
ସହଜରେ ଦିଏ ସଜାଡ଼ି ।
ଭୁଲାଇ ଦିଏ ସେ କ୍ଷଣିକ ମଧ୍ୟରେ
ଥାଅ ଯେତେ ଦିନ ରୁଷିକି
ଭାବ ଦିଆନିଆ ହୋଇଯାଏ ଯଦି
ପଦେଅଧେ କେବେ ବସିକି ।
ତେଲଲୁଣ ଠାରୁ ଘରକରଣା ବି
ବଖାଣି ଦିଏ ସେ ଆଗରେ
ଚୋରା ପିରତିର ଖୋଲେ ବି ଗୁମର
ସବୁଠୁ ନିଆରା ଢଙ୍ଗରେ ।
ପୁନେଇଁ ପରବେ ହେଲେ ପିଠାପଣା
ଖଣ୍ତେ ଅଧେ ଦିଏ ଯାଚିକି
ସିଏ ବି ଜଣାଏ ତା’ ଘରର ଚଳଣି
ବୁଝିଥାଏ ତୋ’ର ରୁଚିକି ।
ହାନି ଲାଭରେ ବି ପଡ଼ିଲେ ଅକାଳେ
ଛିଡ଼ା ହୋଇଯାଏ ରାତ୍ରରେ
ତୁଣ୍ତରେ ସିନା ସେ ବଖାଣିନି କେବେ
ବନ୍ଧୁତ୍ୱ ଭାବ ତା’ ଗୋତ୍ରରେ ।
ତୁଣ ତରକାରୀ ଯାଚିଲେ ଯାହାବି
ମନା କରେନା ସେ ନେବାକୁ
ସ୍ନେହ ଆଦରରେ ବନ୍ଧୁତାର ପଣ
ବଜାଇ ରଖେ ତା’ ଶୋଭାକୁ ।
– ସରୋଜ କୁମାର ସାହୁ
Comments
ସରୋଜ କୁମାର ସାହୁ ଓଡ଼ିଆ ଭାଷାରେ ବିଭିନ୍ନ ପ୍ରକାରର ଗପ ଓ କବିତା ଆଦି ରଚନା କରନ୍ତି । ତାଙ୍କ ରଚିତ ଗପ ଓ କବିତାଗୁଡ଼ିକ ବିଭିନ୍ନ ପତ୍ରପତ୍ରିକାରେ ସ୍ଥାନ ପାଇ ପାଠକୀୟ ଆଦୃତି ଲାଭ କରିଛି ।
