ତବ ପାଦ ରେଣୁ
ଝରି ପଡ଼ୁ ସଦା
ଅଧମ ଅକ୍ଷମ ଶିରେ
ଆହେ ମହାବାହୁ
କରୁଛି ଦୟିନୀ
ମଣିମା ଶୁଣିବା ବାରେ ॥
ଥକି ପଡ଼ିଲିଣି
ଏ ଭବ ସାଗରେ
ଥଳ କୂଳ ପାଉନାହିଁ
ଯେ ଡାଳ ଧରୁଛି
ସେ ଡାଳ ଭାଙ୍ଗୁଛି
କୃପା କର ବାରେ ସାଇଁ ॥
ଘୋର ଅରଣ୍ୟରେ
ମୃଗୁଣୀ ଡାକିଲା
ଉଦ୍ଧାର କରିଛ ହରି
କୁରୁ ସଭା ତଳେ
ବସ୍ତ୍ର ଦାନ କରି
ରଖିଛ ଦ୍ରୌପଦୀ ଶିରୀ ॥
ଭକ୍ତ ପ୍ରହଲ୍ଲାଦ
ଭାବରେ ଭଜିଲା
ପାଦରେ ଶରଣ ଦେଲ
ଗର୍ବ କରୁଥିଲା
ହିରଣ୍ୟକଶିପୁ
ନୃସିଂହ ରୂପେ ମାରିଲ ॥
ପାଷାଣୀ ଅହଲ୍ୟା
ତବ ପାଦ ବାଜି
ଶାପରୁ ମୁକ୍ତ ହୋଇଲା
ପାଦ ବାଜି କାଳେ
ନାରୀ ହେବ ନୌକା
କୈବର୍ତ୍ତ ପାଦ ଧୋଇଲା ॥
ଜଗତ କରତା
ବିଶ୍ୱ ପ୍ରାଣଦାତା
ଚାହଁ ବାରେ କୃପା ନେତ୍ରେ
ତୁଣ୍ଡେ ଗାଉଥିବି
ତୁମରି ନାମକୁ
ମରଣ ହୋଇବ ମୋତେ ॥
ତୁଣ୍ଡେ ଦେବେ ମୋର
ତୁମରି ନିର୍ମାଲ୍ୟ
ଶୁଭୁଥିବ ସଂକୀର୍ତ୍ତନ
କୋକେଇ ସଜାଡ଼ି
ନେବେ ମୋତେ ବୋହି
ମଶାଣିରେ ହେବି ଲୀନ ॥
– ସସ୍ମିତା ପ୍ରଧାନ
Comments
ସସ୍ମିତା ପ୍ରଧାନ ଓଡ଼ିଆ ଭାଷାରେ ବିଭିନ୍ନ ପ୍ରକାରର ଗପ ଓ କବିତା ଆଦି ରଚନା କରନ୍ତି । ତାଙ୍କ ରଚିତ ଗପ ଓ କବିତାଗୁଡ଼ିକ ବିଭିନ୍ନ ପତ୍ରପତ୍ରିକାରେ ସ୍ଥାନ ପାଇ ପାଠକୀୟ ଆଦୃତି ଲାଭ କରିଛି ।
