କେବେ ମନର କଥା ତ କେବେ ମନର ବ୍ୟଥା ଆଉ କେବେ କିଛି ତଥ୍ୟକୁ ପରିବେଷଣ କରିବାର ଏକ ବିଶେଷ ମାର୍ଗ ହେଉଛି କବିତା, ଯାହାକି ଲେଖକରୁ ହୃଦୟରୁ ସିଧା ପାଠକର ହୃଦୟକୁ ଛୁଏଁ ।
ସୃଷ୍ଟିକର୍ତ୍ତା ସେ, ବିଶ୍ୱର ମାଆ, ଗଢ଼ିଛି ଦୁନିଆ, ଶାନ୍ତ କରି ନିଆଁ; ହରାଭରା ଆଜି ତା’ପାଇଁ ଠିଆ, କେହିକି ନେବେ? ତାହାରି ପାହ୍ୟା; ନଦୀ କ’ଣ କରିବ, ନଦୀର ବାଖ୍ୟା? (୧) ପୁରାଣ ଗାଏ, ତାହାରି ଗାଥା, ଯାହା ପାଇଁ ନେହୁରା ଭାଗୀରଥି ବାବା; କଥା ରଖି ସେ, ଆସେ ରୂପେ ଗଙ୍ଗା, ପାପ ଧୋଇ ଧନ୍ୟ କରେ ଲକ୍ଷ ଲକ୍ଷା; ନଦୀ କ’ଣ କରିବ ନଦୀର ବାଖ୍ୟା? (୨) ଆଦ୍ୟ ତା’ ଚରଣ ଏ ସୃଷ୍ଟିକର୍ତ୍ତା,…
ନାଲି ଆଖି କରି ଶାସନ କରନ୍ତି ସପନ ଦେଖେଇ ସାହସ ବଢ଼ାନ୍ତି ବୁଝନ୍ତି ସମସ୍ତ ଅଳି । ଲୁହ ପି’ ପୁଣି ହସିବା ଶିଖାନ୍ତି ଦୁଃଖ କଷ୍ଟ ସହି ଆଗକୁ ବଢ଼ାନ୍ତି କରନ୍ତୁ ପଛକେ ଗାଳି । ପଡ଼ି ଛିଡ଼ା ହବା ଶିକ୍ଷା ସେ ଦିଅନ୍ତି ଜୀବନ ଜିଇଁବା ସୂତ୍ର ବି ଶିଖାନ୍ତି କଷଣେ ନ ଯାଇ ଡରି । ନିଜ ହସ ଭୁଲି ସଭିଙ୍କୁ ହସାନ୍ତି ନିଜ ଭୋକ ଭୁଲି ଆହାର ଯୋଗାନ୍ତି ନାହିଁ କେହି…
ମନେପଡ଼ୁଛି ! ବୋହୂ ବୋହୂକା ଖେଳୁଥିଲେ ପିଲାବେଲେ, ନଦୀ ବାଲିର ଶଯ୍ୟା ଉପରେ ଜହ୍ନ ଆଲୁଅ ତଳେ, ଖେଳ ଶେଷରେ, କଥା ମଝିରେ, ସରିଲା ଯଦି କାହାଣୀ, ସଞ୍ଜବନର ଥଣ୍ଡାପବନ ଢାଳୁଥିଲା ସଞ୍ଜିବନୀ, ସାନ୍ଧ୍ୟ ପବନ ଓ ଆମ ସମ୍ପର୍କ କେତେ ସରସ ଥିଲା, ସମାପିତ ଏକ ଅଧ୍ୟାୟ ପରି କୁଆଡ଼େ ଉଭେଇଗଲା । (୧) ମନେପଡ଼ୁଛି ! କରିଥିଲେ ପବନର ନାମକରଣ, ଡାକିବା କ୍ଷଣି ଆସିଯାଉଥିଲା ନେଇ ନିଜ ମନଯାନ । ତା’ର ଶୀତଳ ସ୍ପର୍ଶରେ…
ଦେଶଛଡ଼ା ଲୋକ ରୋଗକୁ ଆଣିଲେ ଉଡ଼ାଯାହାଜରେ ବସି ସେ ଋଣ ଶୁଝନ୍ତି ଭୋକ ଉପାସରେ ଦେଶ ଗଢ଼ା ଲୋକ ମିଶି । Lockdownରେ କାହା ଘରେ ହୁଏ ଛ’ ତରକାରୀ ନ’ ଭଜା କାହା ଘରେ ପୁଣି ଅନ୍ନ ମୁଠେ ନାହିଁ ଅକାରଣେ କାଟେ ସଜା । ପ୍ରଶାସନ ସିନା ମାଗଣା ବାଣ୍ଟିଲା ଚାଉଳ, ଗହମ, ଡାଲି ସଂସାରଟି ଅବା ଚାଲି କି ପାରିବ ଖାଲି ଜଳୁଥିଲେ ଚୁଲି?? ସରକାର ଦିନେ ଗରବେ କହୁଥିଲେ, ଏତେ ପକ୍କା…
ଏଇ ଜାଗା କାହିଁ ଲାଗେ ଅଜଣା, ଚାରିପାଖେ ଖାଲି ଲୋକ ଅଚିହ୍ନା, ସମସ୍ତେ ମତେ ଚାହିଁ ରହିଛନ୍ତି ଭାରି ଡର ଲାଗୁଛି… ଉଠି ଯା’ ମାଆ, ତୋ’ ପୁଅ ଡାକୁଛି ।। ପଣତରେ ତୋ’ର ଏ ସାରା ସଂସାର, ଜାଣି ନାହିଁ ମୁଁ କିଏ ମୋ ନିଜର, କିଏ ଆମ ପାଖକୁ ଆସୁଛି ପୁଣି କିଏ ଦୂରେ ଠିଆ ଅଛି ଭାରି ଡର ଲାଗୁଛି… ଉଠି ଯା’ ମାଆ, ତୋ’ ପୁଅ ଡାକୁଛି ।। ଶୁଭୁନାହିଁ କାହିଁ…
