ଗେରସ୍ତ ମୋହର ଭାରି ଡେଞ୍ଜର, ଲୋ କହିବାକୁ ଲାଗେ ଡର ଚାକିରି କରୁଛି ଠିକା ଶିକ୍ଷକ ଯେ, ଦରମା ଦେଢ଼ ହଜାର ସକାଳ ପାହୁଣୁ ଯାଉଚି ଇସ୍କୁଲୁ; ସଞ୍ଜକୁ ଆସୁଛି ଘର ସଜ ଦେଖି ମେତେ ଲାଇନି ମାରଇ ଭେଣ୍ଡିଆ ପଡ଼ୋଶୀ ମୋର । ଏଡ଼େ ଅଲାଜୁକ ଆଖି ଦୁଇ ତା’ର, ବାଘ ମାମୁଁ ଭଳି ରଡ଼ି ମାଆ-ଭଉଣୀକୁ ଉଡ଼ଉଚି ସଦା, ବବାଜି ଭଳିଆ ଦାଢ଼ି କଲେଜ ପଢ଼ିକି ନଲେଜ ବଢ଼ିଛି, ମଦ-ପାଣି ଚାଲେ ଖାଲି ଏଡ଼େ…
କାହାକୁ କହିବି କିଏ ଯେ ଶୁଣିବ କିଛି ତ ରହିନି ବାକି ଆଜି ବି ଜନନୀ, ଭାର୍ଯ୍ୟା, ଭଗିନୀ କାନ୍ଦେ ଲୁହ ଢୋକି-ଢୋକି ଭାବୁଚି କେହି ତ ଚିତ୍କାର ଶୁଣି, କରିବ କି ସତେ ନ୍ୟାୟ ଯେଉଁ ଦେଶେ ନାରୀ ପୂଜନୀୟ ଥିଲା, ସେଠି ଆଜି ଅସହାୟ । ବୁକୁ ଠୁ ମା’ର ରକ୍ତ ଝରେରେ ପୋଛିଦିଅ କିଏ ଆସି ତଥାପି ଜୀବନ୍ତ ମୁର୍ଦ୍ଦାଳ ସମ ସାଜିଅଛ ମୂକ ସାଖି………(୧) ସମସ୍ତେ ସାଜିଛୁ ହସ୍ତିନାବାସି ଚକ୍ଷୁରେ ପୁଟୁଳି…
