ବହିଗଲେ ଥରେ କମ୍ପିଯାଏ ଦେହ
ସମୟରେ ଜାଳିଦିଏ,
ନାକ ଦୁଇ ପୁଣି ଯାଏ ବୁଜି ପରେ
ବାସନା ବି ଢାଳିଦିଏ ।
ଗର୍ଜନ ଶୁଭଇ କୋଳାହଳ ମୟ
ବାରୁଦର ଗନ୍ଧ ପାଶେ,
ପତର ଝଡ଼ଇ ନୀଳ ରଙ୍ଗୀ ଛାତୁ
କୁହୁତାନ ଖେଦ ନାଶେ ।
ଘଣ୍ଟ ବାଜେ ନିତି ସଙ୍ଗେ ରୀତିନୀତି
ଚନ୍ଦନ ଲାଗଇ ଶିରେ,
କରି ଅବରୋଧ ତୋଳି ମହାସୌଧ
ଦୀନ ଭାସୁଥାଏ ନୀରେ ।
ବତୀ ହେଲେ ନୀଳ ବଢ଼ିଚାଲେ ଖେଳ
ବତୀ ନାଲି କାଢ଼ିନିଏ ,
ବିଦେଶ ମାଟିରେ ବିଛାଡ଼ି ରହିଲେ
ଗୋଟାପଣେ ଯୋଡ଼ିଦିଏ ।
ଚିହ୍ନା ପରିଚୟ ଅମୃତର ତୋୟ
ସକଳ ସୁଖ ପ୍ରଦାନେ,
କେତେ ଯେ ଶୈଶବ ବନ୍ଧା ପଡ଼ିଛନ୍ତି
ଭୋଜନେ ପୁଣି ଖାଦାନେ ।
ସ୍ୱେଦର ସୁଆଦ ଲହୁ ସାଥେ ମିଶି
କରିଛି ସୁନାର ଖଣି,
ପାରିଲେ ଏଠେଇ ଜଗତ ଚନ୍ଦେଇ
ଭରିହୁଏ ନିଜ ମୁଣି ।
ହାତ ହେଉ ଅବା ପଣତର ପାଦ
ବାଟ ଭୁଲୁ ବୃଦ୍ଧାଶ୍ରମ,
ଅନାଥ ନହେଉ ଜଗନ୍ନାଥ ଶିଷେ
ଘାତ କର ଉପଶମ ।
– ସୌମ୍ୟରଞ୍ଜନ ପାଲ୍
Comments
ସୌମ୍ୟରଞ୍ଜନ ପାଲ୍ ଓଡ଼ିଆ ଭାଷାରେ ବିଭିନ୍ନ ପ୍ରକାରର ଗଳ୍ପ, କବିତା, ପ୍ରବନ୍ଧ, ବ୍ୟଙ୍ଗ କଥା ଆଦି ରଚନା କରନ୍ତି । ସେ ବିଭିନ୍ନ ମଞ୍ଚରେ କବିତା ପରିବେଷଣ କରି ପୁରସ୍କୃତ ହେବା ସହ ଅନେକ ସମୟରେ କିଛି ଲୋକଙ୍କର ନକଲ ମଧ୍ୟ କରିଥାନ୍ତି ।
