ନାହିଁ ତା’ର ରୂପ ଗନ୍ଧ ନାହିଁ ତା ଆକାର ତା ବିହୁନେ ସୃଷ୍ଟି ନାମ ଆଉ ସବୁ ନିମିତ୍ତ ମାତର । ସ୍ୱାଦହୀନ ହୋଇ ପୁଣି ସଭିଙ୍କର ପ୍ରିୟ ସୃଷ୍ଟି ହୁଏ ଆତଯାତ ଅଭାବରେ ହୋଇବ ବିଲୟ । ବିଚରଣ କରୁଥାଇ ସ୍ୱର୍ଗପୁରେ ପୃଥିବୀ ପୃଷ୍ଠରେ ନଈ ନାଳ ଝରଣାରେ ଅବା ସାଗରରେ । ତା’ କୋଳରେ ପଦ୍ମ ହସେ ହସୁଥାଏ କଇଁ ମୀନ ଖେଳେ ସରାଗରେ ବଗ ଥାଏ ଚାହିଁ । ବାଦଲରେ ଭାଷୁଥାଏ ବରଷିଲେ…