ସାପଶିଢ଼ିର ଏ ଜୀବନ ଖେଳରେ ବିଧାତା ଲେଖିଛି ଶୂନ ଶହେକୁ ନିଜର ଭାବିବାଟା ମୋର ଅଟେ ସିନା ମୂର୍ଖପଣ ॥ ସମୟ ସୁଅରେ ସମ୍ଭାବନା ସବୁ ନିମିଷକେ ଯାଏ ଭାସି ବେସାହାରା ହୁଏ ବ୍ୟଥିତ ହୃଦୟ ପ୍ରତିକ୍ଷଣେ ପାଏ ଫାଶୀ ॥ ଉଆଁସର ରାତି ପଡ଼ିଥିଲା ବୋଧେ ଭାଗ୍ୟହେଲା ଯେବେ ଲେଖା ସେଥିଲାଗି ସିନା ସମୟ ଆଙ୍କୁଛି ସୁଖରେ ଲକ୍ଷ୍ମଣରେଖା ॥ ପ୍ରତିଟି ପାହାଚେ ଅଗ୍ନିର ପରୀକ୍ଷା କରୁଅଛି ଅସହାୟ ସତେକି ଯେମିତି ହରିଣର ପାଇଁ ଅହରହ…
ନବବଧୂ ସାଜି ଆସିଛ ଜୀବନେ ଢାଳୁଛ ପ୍ରୀତିର ବନ୍ୟା ଲାଗୁଛି ଯେମିତି ଜହ୍ନ ମୋ ବାହୁରେ ଅଙ୍ଗେ ଅଙ୍ଗେ ଲାଗେ ନିଆଁ ॥ ନିଦଚୋରୀ କରେ ପାଦର ପାଉଁଜି ରୁଣୁଝୁଣୁ ଶବ୍ଦ କରି ସତେକି ଯେମିତି ସୁରିଲା ବଇଁଶୀ ବାଜୁଅଛି ଥିରିଥିରି ॥ କାନର ଝୁମୁକା ବଢ଼ାଏ ସ୍ପନ୍ଦନ ନିଃଶବ୍ଦ ଏ ରଜନୀରେ ଭ୍ରମ ସୃଷ୍ଟିକରେ ବର୍ଷାଟୋପା କିବା ଲୋଟୁଅଛି ଧରଣୀରେ ॥ ଦେହର ମହକ କରେ ଶିହରୀତ ଅପୂର୍ବ ତା’ ସୁବାସରେ ସ୍ୱର୍ଗ ଛାଡ଼ି ବୋଧେ…
ମଧୁଶାଳା ଏବେ ମୋ ନୂଆ ଠିକଣା ମଦିରା ମୋ ପ୍ରିୟତମା ନିଶାସକ୍ତ ସାଜି ବିରହରେ ଭିଜି ଖୋଜେ ତୁମ ପରିସୀମା ॥ ଛଳନା ଛୁରୀରେ କ୍ଷତାକ୍ତ କରିଲ ଆଖିରୁ ଝରେ ରୁଧିର ବିଷଧର ପ୍ରାୟେ ଦଂଶନ କରିଲ ମରୁଛି ମୁଁ ବାରବାର ॥ ଅଦେଖା କ୍ଷତକୁ ଲୁଚେଇ ରଖିଛି ଉପଶମ ନାହିଁ ଯା’ର ମୃତ୍ୟୁର ସ୍ପର୍ଶରେ ଆରୋଗ୍ୟ ଲଭିବି ଏଇ ବୋଧେ ପ୍ରତିକାର ॥ ଶେଷ ନିଦ୍ରା ଏବେ ହେବ ଉପଗତ ଆଉ କିଛି କ୍ଷଣ ବାକି…
