ସଖୀ: କାହିଁ ଗଲେ ସଖା, ତାଙ୍କ ବଂଶୀସ୍ୱର ଶୁଭେନି କାନକୁ, ଚାଲିଗଲେ କି ଶ୍ୟାମ ଚନ୍ଦ୍ରାବଳୀ ସଦନକୁ? ସଖା: ଯାଏ ଯେବେ ଚନ୍ଦ୍ରାବଳୀ ଅବା ରାଧାର ସଦନେ, ସଖୀ ରହି ଥାଏ ଚିର ପ୍ରାଣ ସଖା ଅନ୍ତର୍ମନେ । କର୍ତ୍ତବ୍ୟର ଆବାହନେ କରେ ପ୍ରେମ ନିବେଦନ, ସଖୀର ଡାକକୁ ସଖା ଡେରି ଥାଏ ବେନି କର୍ଣ୍ଣ । କ୍ଷଣିକ ବିଳମ୍ବ କିବା ସଖୀ ସହିପାରେ ନାହିଁ, ଈର୍ଷା କାତର ପ୍ରେମ ପ୍ରମାଣ ହୁଅଇ । ଐଶ୍ୱରୀୟ ବନ୍ଧନ…
ମୁଁ ଚାହୁଁନଥିଲି ତୁମେ ଆସ ବୋଲି, କାରଣ ତାଙ୍କ ପ୍ରତି ବଢ଼ିଯାଇଛି ଅସୀମ ଶ୍ରଦ୍ଧା ॥ ମରୁଭୂମିରେ ମରିଚିକା ପରି ତୁମେ, କିଏ ବା ଭରସା କରିବ ତୁମେ ଦେଖାଉଥିବା ସ୍ୱପ୍ନ ଉପରେ ॥ ୧୦୦୦ ଦିନର ବିଭୀଷିକା ପରେ, ସେ ଦେଇଥିଲେ ମୁକ୍ତିର ସ୍ୱାଦ, ଜୀବନର ଉଚ୍ଚ ନୀଚ, ସମସ୍ତେ କରିଥିଲେ ଅନୁଭବ ॥ ଭୋକିଲା ପେଟରେ ଟଙ୍କିକିଆ ଚାଉଳର ଚାଦର ଢାଙ୍କି, ନିଜ ଆପଣାର ମାନଙ୍କର ଶବ ଦେଖି ଦେଖି, ପିଞ୍ଜରାବଦ୍ଧ ଚଢ଼େଇ ପରି…
କେବେ କେଜାଣି ଏ ଅଣନିଃଶ୍ୱାସୀ ରାତି ପାହିବ, ଆକାଶ ସିନ୍ଦୂର ପିନ୍ଧିବ, ପାଦରେ ଚପଳା ପାଉଁଜି, ଘଡ଼ଘଡ଼ ହୋଇ ବାଜିବ ॥ ବିନା ବାଦଲରେ ଆଖି ବରଷୁଛି, କେବେ ତୋ’ ମନ ମାଟି ଭିଜିବ, ମୃତ ପ୍ରାୟ ସେଠି ପ୍ରେମର ଅଙ୍କୁର, କେତେ ଦିନ ଅବା ଜିଇଁବ ॥ ବିରହୀ ଝୁମୁକା କାନକୁ ଝୁରଇ, ଶଙ୍ଖା ଝୁରେ ମଣିବନ୍ଧକୁ, ନିଃସ୍ୱତାର ଶୀତ ଜାବୁଡ଼ି ଧରଇ, ପ୍ରତୀକ୍ଷା ମଳୟର ଉଷ୍ମତାକୁ ॥ ଗାଁ ଚଲାବାଟ ଅନେଇ ବସିଛି, କେବେ…
ଜ୍ୟୋତ୍ସ୍ନା ବି ଭାବୁଥିବ ଜହ୍ନ କଥା, ଆଉ ରାତି ବି ମାଗୁଥିବ ହିସାବ ତାରାଙ୍କ ଉପସ୍ଥିତିର । ଅନ୍ଧାର ଖୋଜୁଥିବ କୋଣ ଲୁଚିବାକୁ, ଆଉ ମୁଁ ଗଣୁଥିବି ମଲା ସ୍ୱପ୍ନ ମାନଙ୍କର ଶବକୁ । ତୁମେ ତ ନୀଳ ଆକାଶ, କେବେ ଗଣିଛ କି ଉଡ଼ୁଥିବା ପକ୍ଷୀର ଡେଣା । ଫୁଲ କ’ଣ ଶୁଙ୍ଘି ଆତୁର ହୁଏ ନିଜ ଦେହ ବାସ୍ନା? ସେ ତ କୃଷ୍ଣମୃଗ, ଖୋଜୁଥିବ ନିଜ ଦେହେ କସ୍ତୁରୀର ଗନ୍ଧ, ମହକାଇ ଚଉଦିଗ ନିଜ…
ସକାଳୁ କାକର ଛାଡ଼ି ନଥିବା କ୍ଷେତରେ, ଲୁଙ୍ଗି ଖଣ୍ଡେ ପିନ୍ଧି ଫୁଙ୍ଗୁଳା ଦେହରେ, କାଟି ଚାଲିଥିଲା ତା’ ସୁନେଲୀ ସ୍ୱପ୍ନର କନକ ବର୍ଣ୍ଣା ଧାନ ଗଛକୁ । ×××× କ୍ଷେତରେ ସୂରୁଜ ଉଇଁ କ୍ଷେତରେ ହିଁ ବୁଡ଼ିଗଲା, ସଞ୍ଜ ପରେ ଅନ୍ଧାର ମୁହଁରେ ଘରକୁ ଫେରି ଆଉଁସିଲା ଲୁଣିଆ ଝାଳରେ ଭିଜା ମୁହଁକୁ । ×××× କତରାରେ ପଡ଼ି ଦଦରା ଚାଳର ଫାଙ୍କରେ ଦେଖୁଥିଲା ମଉଳା ଖଣ୍ଡିଆ ଜହ୍ନକୁ, ନିଦ ହଜା ଆଖିରେ ଅସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ସ୍ୱପ୍ନ ଉଙ୍କି…
