ମୋ ଗାଁ ନଈକୁ କରି ଦୃଶ୍ୟମାନ
ହଜିଯାଏ ମୁଁ ବାଲ୍ୟ କାଳେ,
କେତେ ସନ୍ତରଣ କେତେ ସ୍ନାହାନ
କରିଥିଲି ଦିନେ ତାରି କୋଳେ ।
ସୁନ୍ଦର ଦିଶଇ ମୋ ଗାଁ ନଈ
ସତେକି ଜାହ୍ନବୀ ଧାରା,
ରୂପସି ପ୍ରିୟା ମୋ ସେଇ ନଈ ଧାରେ
ରଙ୍ଗେ ହଳଦି ପସରା ।
ମୋ ଗାଁ ନଈ ଧାରେ
ଅଛି ମୋ ପ୍ରଥମ ବିଦ୍ୟାମନ୍ଦିର,
ପାଠ ପଢ଼ିଥିଲି ଶିଖିଥିଲି ଭାଷା
ସେଇଠି ଅଛି ମୋ ସଠୀଘର ।
ମୋ ଗାଁ ନଈରେ ଜୁଆର ଆସିଲେ
ହୀରାର ରୋଷଣୀ ସାଜେ,
କେତେ ମାଛରଙ୍କା କେତେ ପାଣିକୁଆ
ରାବିଲେ ମହୁରୀ ବାଜେ ।
ମୋ ଗାଁ ନଈର ଅଳସୀ ଢେଉରେ
ଯେବେ ସୁରୁଜ କିରଣ ପଡ଼େ,
ମୋତେ ଲାଗେ ଅବା ରୂପସୀ ପରୀର
ସୁନେଲି ପଣତ ଉଡ଼େ ।
ନଈ କୂଳ ଧାର ଆମ୍ବ ତୋଟା ଦେଇ
ଯେବେ ଫଗୁର ମଳୟ ଆସେ,
ସେପାରି ସୁନ୍ଦରୀ କରେ ମନ ଚୋରି
ସତେ କି ମୋ ମନେ ବଉଳ ବାସେ ।
ବୈଶାଖ ମାସରେ ବଢ଼ିଲେ ଖରା
ଛପର ପାଇଁ ଘର ହୁଏ ଓଲରା,
ବଦଳେ ବାଉଁଶ ବଦଳେ ଆଶ୍ରା
କିଆ ନଈ ପାଣିରେ ହୁଏ ବତୁରା ।
ନଈ ସେପରିରେ ମୋ ପ୍ରିୟା ଗାଁ
ଆଉ ଏପାରିରେ ଆମ ଗାଁ,
ଏପାରି ବାଟୋଇ ସେପାରି କରୁଛି
ଆଜି ବି ଘାଟର ପୁରୁଣା ନାଆ ।
ଗାଁ ନଈରେ ବନ୍ୟା ଆସିଲେ
ଜାଗିଉଠେ ଆମ ଗାଁ ଡାହାଣୀ,
ବଦଳିଯାଏ ନଈର ଚାହାଣି
ଆଈମା କହିଥିଲା ସେହି କାହାଣୀ ।
ଗାଁ ନଈରେ ଶୀତଳ ଜହ୍ନର ଜୋଛନା
ଅବା ତାରାଙ୍କ ମେଳର ଝିଲିମିଲି,
ସବୁ ଝଲକେ ନଈର ତରଙ୍ଗ ଧାରେ
ଦେଖେ ମୁଁ ବସି ହୃଦୟ ଦ୍ୱାରକୁ ଖୋଲି ।
ବାର ମାସରେ ତେର ପରବ
କାର୍ତିକ ମାସର ଡଙ୍ଗା ଭଶାଣ,
ମୋ ଗାଁ ନଈ କୂଳେ ହୁଏ ମେଲଣ
ସବୁ କରିଛି ମୋ ଗାଁ ନଈ ସ୍ମରଣ ।
କେତେ ଖରାବେଳ କେତେ ଅପରାହ୍ନ
ଚୋରା ପ୍ରଣୟର ଗାଥା,
ସେଇ ନଈ ଧାର ମୁକ ସାକ୍ଷୀ ତା’ର
ଭାବି ବିଚଳିତ ହୁଏ ମଥା ।
ମୋ ଗାଁ ନଈର ଦୁଇଟି ପାର୍ଶ୍ଵରେ
ବିସ୍ତୀର୍ଣ୍ଣ ସେହି ସବୁଜ ଲତାର ବନ,
କୋଇଲି କଣ୍ଠରେ ମଧୁର ଗାନ
ଶୁଣି ଉଲ୍ଲାସିତ ହୁଏ ମୋର ମନ ।
ନଈ କୂଳେ ସନ୍ଧ୍ୟାରେ ଯେବେ ବସେ
ସୁଲୁ ସୁଲୁ ହୋଇ ମଳୟ ପବନ ଆସେ,
ପକ୍ଷୀ ରାଇଜର ପ୍ରତ୍ୟାବର୍ତ୍ତନ ଦେଖି
ମନର ଭାଷାକୁ କବିତା କରି ଲେଖେ ।
ସୁରୁଜ ଉଇଁଲେ ସୁରୁଜ ବୁଡ଼ିଲେ
ଗାଁ ନଈ ବଦଳାଏ ତା’ର ବେଶ,
ତାରି ତୀରେ ସାଇତା ପିଲାଦିନ
ତାକୁ ଆଉ କିଏ ଭୁଲି ପାରିବ ।
ଗାଁ ନଈ କୂଳେ ଅଛି ମୋ ଜୀବନ ସ୍ମୃତି,
ହୋଇଛି ଆରମ୍ଭ ହେବ ଦିନେ ଏଠି ଇତି ।
– ପ୍ରକାଶ ସାହୁ
Comments
ପ୍ରକାଶ ସାହୁ ଓଡ଼ିଆ ଭାଷାରେ ବିଭିନ୍ନ ପ୍ରକାରର ଗପ ଓ କବିତା ଆଦି ରଚନା କରନ୍ତି । ତାଙ୍କ ରଚିତ ଗପ ଓ କବିତାଗୁଡ଼ିକ ବିଭିନ୍ନ ପତ୍ରପତ୍ରିକାରେ ସ୍ଥାନିତ ହୋଇଛି ।
