ଗଲା କାଲି ମୋର ଜଣେ ବନ୍ଧୁ ସନ୍ଧ୍ୟାରେ ଫୋନ୍ କରି ପଚାରିଲେ, “ଆଚ୍ଛା ତୋର କେହି ଶିଷ୍ୟ ନାହାନ୍ତି?” ମୁଁ କହିଲି, “କାହିଁକି ପଚାରୁଛୁ? ମୁଁ ନିଜେ ତ କୌଣସି ଦୀକ୍ଷା ନେଇନାହିଁ ତେବେ ଦୀକ୍ଷା ଦେବି କିପରି? ଆଉ ଦୀକ୍ଷା ଦେବା କିମ୍ୱା ଗୁରୁ ହେବାର ମୋର କୈାଣସି ସଉକ ମଧ୍ୟ ନାହିଁ ।” ସେ ବିଚରା ନିରାଶ ହେଲା । ମୁଁ ତାକୁ ନିମ୍ନୋକ୍ତ ସତ୍ୟ ଘଟଣାଟିଏ ଶୁଣାଇଲି ଆଉ କିଛି ସାମାଜିକ ପ୍ରଶ୍ନ…
ଅନେକ ବର୍ଷ ହେଲା ରାମାୟଣ ପଢ଼ି ନଥିଲି… ଆଗରୁ ମାମୁଁ ଘରେ ରାମନବମୀ ସମୟରେ ରାମାୟଣ ପଢ଼ୁଥିଲି । ୨୦୦୮ରେ ମୋର ଏକ୍ସିଡ଼େଣ୍ଟ ପରେ ଆଉ ତଳେ ବସିବାରେ ଅସୁବିଧା ଯୋଗୁଁ ରାମାୟଣ ପଢ଼ିବା ମୋ ପକ୍ଷରେ ସମ୍ଭବ ହେଇନଥିଲା । ଏ ବର୍ଷ ଏଇ ଲକଡ଼ାଉନ୍ ସମୟରେ ପୁଣିଥରେ ରାମାୟଣ ପଢ଼ିବାକୁ ଇଚ୍ଛା ହେଲା… ଆରମ୍ଭ କଲି… ଅବଶ୍ୟ ଏବେ ତଳେ ବସି କରି ନୁହେଁ… ବରଂ ଖଟରେ ଶୋଇ ଶୋଇ । ତୁଳସୀ ଦାସଙ୍କ…
