ସେ ଆଫଗାନ ଝିଅଟି ପାଇଁ
ଆମ ଘରେ ବି
ଝିଅଟେ କାନ୍ଦେ
ଘର ଚଉଁରା ପାଖରେ
ବୋଉ ଥୋଇଥିବା
ସଞ୍ଜ ସଳିତାକୁ ଦେଖି
ଆଫଗାନର ନିଆଁ କଥା ଭାବେ
ସେ ଦେଖେ ଦୂର ପାହାଡ଼କୁ
ହୁଏତ ଏଇ ପାହାଡ଼ ଭଳି
ଅଫଗାନର ପାହାଡ଼
ତା ଚଉଡ଼ା ଛାତିରେ
ଲୁଚେଇ ରଖିଥିବ
ଆଫଗାନ ଝିଅଙ୍କ ଚିତ୍କାର
ହେଲେ ସେ ଜାଣେନା
ଅବିରତ ଝରୁଥିବା ଲୁହକୁ
ସେ ବୁହାଇବ କେଉଁଠି?
ଘର ଚୁଲିମୁଣ୍ଡରେ ପରା
ବିଧା ଗୋଇଠାରେ ମସଲା ପୂରେଇ
ସାନ ଭାଇ ପାଇଁ ମାଛ ରାନ୍ଧୁଛି ବୋଉ
ଓଢ଼ଣା ଫାଙ୍କରେ ତା’ର
କେତେ କଟା ଫଟା ଦାଗ
ହେଲେ ସକାଳୁ ଦାଣ୍ଡ ପହଁରାରେ
ତା’ର କେତେ କଷ୍ଟ
ପହଁରି ଦେଉଥିବା ଦେଖିଛି ।
ନଈ ହିଁ ନାରୀ,
ନିଆଁ ନୁହଁ !
ସାହିତ୍ୟକୁ ତାତ୍ସଲ୍ୟ କରିବା
ସାମର୍ଥ୍ୟ ବା ତା’ର କାହିଁ?
ସେ ଲେଖିବା ଆଗରୁ
ହାତରୁ ଛଡ଼େଇ ନିଆଯାଇଛି କଲମ
ଜୋର ଜବରଦସ୍ତି ନୁହଁ ମ
ସ୍ୱର୍ଗ ସୁଖ ଟିକେ ପାଇଁ ତ
ସେ ନିଜେ ଏ କଲମ ବିସର୍ଜନ କରିଛି
ତଥାପି ଆମ ଝିଅ
ଖବର ଦେଖୁଛି,
ବୁଝୁଛି ଧର୍ମ କ’ଣ,
ଧର୍ମ ରଖିବାକୁ ସଂସ୍ଥାଟେ କରେ କ’ଣ
କିଏ ଆଫଗାନ କିଏ ତାଲିବାନ
ଏସବୁ ଏବେ ବୁଝୁଛି ଆମ ଝିଅ
ଉସୁନା ଭାତକୁ ଭାବୁଛି କାଗଜ
କଲମ ପାଇଁ କାଳି ଖୋଜୁଛି
ଏଇ ତ କିଛି ଲେଖିବ ବୋଧେ
ପାହାଡ଼କୁ ସେ ବି ମାରିବ ଟେକା
ପ୍ରସ୍ତୁତ ହେଉଛି ଆମ ଝିଅ
ଆମ ଝିଅ ଏବେ ଖୁବ ବୁଝୁଛି ।
– ଶ୍ରୀମା ଶତପଥୀ
Comments
ଶ୍ରୀମା ଶତପଥୀ ଓଡ଼ିଆ ଭାଷାରେ ବିଭିନ୍ନ ପ୍ରକାରର ଗପ ଓ କବିତା ଆଦି ରଚନା କରନ୍ତି । ତାଙ୍କ ରଚିତ ଗପ ଓ କବିତାଗୁଡ଼ିକ ବିଭିନ୍ନ ପତ୍ରପତ୍ରିକାରେ ସ୍ଥାନ ପାଇ ପାଠକୀୟ ଆଦୃତି ଲାଭ କରିଛି ।
