ମନସମୁଦ୍ରର ବାଲୁକାପ୍ରସ୍ତରେ ଆଙ୍କି ଦେଲି ଛବି ତୁମର ସାରା ଜୀବନ ପ୍ରତିମୂହୁର୍ତ୍ତ ସାଥି ହୋଇ ରହିବ ବୋଲି ମୋ ଏକାନ୍ତର । ଭାବୁଥିଲି ସଦା କେଉଁ ରଙ୍ଗ, କେଉଁ ତୁଳୀରେ ଆଙ୍କିବି ଛବି ତୁମର

ପ୍ରଶ୍ନ କରିଚାଲେ ମନ ମୋତେ ଆଜି, କାହିଁକି ତତେ ଭଲ ପାଇଲି । ତୁମ ଭଳି ପ୍ରତାରକକୁ କେମିତି ଜାଣି ନ ପାରିଲି ॥ ଅସୁମାରୀ ସ୍ୱପ୍ନ ମୋତେ ଦେଖେଇଲ, ଅସରନ୍ତି ପ୍ରେମର ବର୍ଷା

ବିକାଶ ପଥରେ ଆଗେଇ ଚାଲିଛି ଆଜି ତ ଜଗତ ଯାକ, ବିକାଶ ସ୍ରୋତରେ ଶୁଣି ପାରୁନାହୁଁ ଆମେ ତ ପ୍ରକୃତି ଡାକ । ଗଛ ସବୁ କାଟି ପଦା କରୁଅଛୁ ଆମେ ତ ଜଙ୍ଗଲ

ପାହାନ୍ତି ସ୍ୱପ୍ନ କାଳେ ସତ ହୁଏ ଶୁଣିଥିଲି ସେଥିପାଇଁ ତ ସାରା ରାତି ଚେଇଁରହେ ଜହ୍ନ ଦେଖି ଦେଖି ଶୋଇବାକୁ ପାହାନ୍ତି ରାତିରେ ଭ୍ରମ ପାଳେ ମନେ ସତ ହେବ କାଳେ ସପନର ଗଳ୍ପ….!

କେଉଁ ଏକ କ୍ରଶବିଦ୍ଧ ସମୟର ଆହତ କପୋତିନୀ ଥିଲା ସେ ! ସେ ଜାଣିନଥିଲା ଏଠି ଆଞ୍ଜୁଳେ ଚାଉଳର ମୂଲ୍ୟ ଗୋଟାପଣ ବିଷ, ଓଠ ମେଲି ହସୁଥିବା କିଛି କିଛି ଚରିତ୍ର ଏଠି ଜଣେ

ଗର୍ଭାଶୟରେ ଯନ୍ତ୍ରପାତିର ଅତ୍ୟାଚାର, ଆଖି ନଫିଟୁଣୁ ହତ୍ୟା ହୁଏ ତା’ର । ମାଆର ଇଚ୍ଛାରେ ବା ଅନିଚ୍ଛାରେ, ଅଧାଗଢ଼ା ଦେହ ପଡ଼ୁଛି ଅଳିଆ ଗଦାରେ । କେହି ଯଦି ଆୟୁ ବଳେ ଜନ୍ମିଯାଏ ।

ସିନ୍ଦୂର ଦିଅଇ ନୂତନ ଠିକଣା ଆପଣାଙ୍କୁ କରେ ପର, ବାପା ଭାଇ ପୁଣି କୁଣିଆ ହୁଅନ୍ତି ଗଲେ ଝିଅ ଶାଶୁଘର । ଶଶୁର ମନ୍ତ୍ରଣା ଶାଶୁଙ୍କ ଗଞ୍ଜଣା ନିତି ହୁଏ ଦହଗଞ୍ଜ, ସଭିଙ୍କ ମନକୁ

ହେ ଅକ୍ଷୟ ତୁମେ ଚିର କୁମାର ପ୍ରେମିକ ମନରେ ଫଗୁଣ ଅବିର କେବେ ପୁଣି ମନରେ ରାଗିଣୀ ସ୍ୱର ଜହ୍ନ ପାଇଁ କେବେ ତୁମେ କଇଁର ପ୍ରୀତି ଆମନ୍ତ୍ରଣର ସମ୍ଭାର..!! ବୟସର କୃଷ୍ଣଚୂଡ଼ାରେ ତୁମେ